Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Τελικά ακυρώθηκε η ΠΟΤΑ?

κείμενο του Βαγγέλη


Το Συμβούλιο της Επικρατείας αφού άφησε ανενόχλητο για χρόνια τον σερίφη Κωνσταντακόπουλο να αλωνίσει την περιοχή της Πυλίας  επέβαλε περιβαλλοντικούς και πολεοδομικούς κανόνες στην ΠΟΤΑ και χαρακτήρισε το έργο αντισυνταγματικό......



Δημοσιεύτηκε η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία είχε κρίνει σε διάσκεψη τον Ιανουάριο του 2008 ότι είναι αντισυνταγματική η διάταξη του νόμου 2545/97, με βάση την οποία χωροθετήθηκε σκανδαλωδώς η Περιοχή Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ) στη Μεσσηνία.
Υπενθυμίζεται ότι η επίμαχη διάταξη έδινε τη δυνατότητα να χαρακτηρισθεί μία περιοχή ως ΠΟΤΑ κατ' εξαίρεση, σε οποιαδήποτε περιοχή εντός ή εκτός σχεδίου, ακόμα και χωρίς να έχει προηγηθεί χωροταξικός σχεδιασμός, υπό την προϋπόθεση ότι έχουν εγκριθεί κάποιες γενικές κατευθύνσεις τουριστικής πολιτικής σε εθνικό ή περιφερειακό επίπεδο.
Αιτία της αντισυνταγματικότητας του νόμου, σύμφωνα με τους δικαστές, είναι ότι έπρεπε να έχει προηγηθεί χωροταξικός σχεδιασμός, πριν οριοθετηθεί η ΠΟΤΑ στις περιοχές Ρωμανός και Πύλος Μεσσηνίας.
Παράλληλα το ΣτΕ έκανε δεκτές τις προσφυγές δύο ομάδων ιδιοκτητών ακινήτων συνολικής έκτασης 17,5 στρεμμάτων και ακύρωσε κατά το μέρος αυτό μόνο, την αναγκαστική απαλλοτρίωση που είχε κηρυχθεί το 2004.                                 


 Ας μην γελιόμαστε…. η απόφαση αυτή είναι για τα μάτια του κόσμου και έτσι θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται. Το ΣτΕ δεν μπορεί να μπλοκάρει το έργο που έχει προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό παρά μόνο για τα 17,5 στρέμματα που διακόπτονται οι εργασίες (τα οποία 17,5 στρέμματα είναι αμελητέα ποσότητα μπροστά στην έκταση του τερατουργήματος της ΠΟΤΑ) Το κράτος θα πουν κάποιοι οικολόγοι έδειξε τα δόντια του στον κακό Κωνσταντακόπουλο επιτέλους......γκρρρρρρρρ!!!
Αλλά με μια ποιό ρεαλιστική ματιά...θα μπορούσαμε να πούμε ότι το κράτος κοινώς και λαϊκώς ''έκλασε μια μάντρα'' στον μεγαλοαστό Κωνσταντακόπουλο!!! Δεν θα πρέπει να πανηγυρίζουμε με αυτή την απόφαση αλλά να εξοργιζόμαστε τουλάχιστον! Τέτοιες αποφάσεις που χρυσώνουν το χάπι -και ειδικά όταν το έργο της ΠΟΤΑ είναι σε λειτουργία- μας υπενθυμίζουν ότι το κράτος και το κεφάλαιο μπροστά στο κέρδος -ακόμα και φορώντας την μάσκα της ''περιβαλλοντικής συνείδησης''- λεηλατούν την φύση και γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια οποιαδήποτε ''περιβαλλοντολογική- οικολογική'' συνθήκη και ανθρώπινα δικαιώματα έχουν θεσπιστεί (από τους ίδιους βεβαίως προς χάριν του οικολογικού και ανθρωπιστικού προφίλ!!!).
Οπότε οποιαδήποτε καταδικαστική απόφαση δικαστηρίου ή άλλου αρμόδιου οργάνου για την ΠΟΤΑ είναι μια κοροϊδία για να δείξει το κράτος το οικολογικό πρόσωπό του. Η όποια καταδικαστική απόφαση πρέπει να έρθει από την κοινωνία ώστε η ΠΟΤΑ και άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις που ετοιμάζει ο Κωνσταντακόπουλος στην Μεσσηνία να βρουν απέναντί τους τοίχο.
 

2 σχόλια:

bioannis είπε...

Ο μόνος τρόπος να ακυρωθεί η ΠΟΤΑ είναι η μαζική αντίδραση του τοπικού πληθυσμού και οι αποτελεσματικές του κινήσεις, για να επιβληθεί με δημοκρατικό τρόπο ένα διαφορετικό -ήπιο, οικολογικό και κοινωνικά δίκαιο- μοντέλο παραγωγής/κατανάλωσης στη Μεσσηνία.
Ωστόσο, η δημοσίευση («καθαρογραμμένη»)απόφαση του ΣτΕ (που κακώς, ταυτίζεται με την «έννοια λάστιχο» κράτος) δημιουργεί άλλη μια μικρή ρωγμή στα σχέδια του τοπικού σερίφη και της εταιρείας του. Δεν υπάρχει κανένας λόγος θριαμβολογίας, αλαλαγμών χαράς ή οτιδήποτε άλλο. Η δικαίωση ΟΛΩΝ όσων μιλούσαν ΚΑΙ για καταπάτηση του Συντάγματος δεν αφορά παρά μόνο το κομμάτι των δικαστικών αγώνων. Είναι γνωστό ότι ένας αγώνας περιλαμβάνει εκτός από το δικαστικό κομμάτι, το μαζικό (της θέλησης και της δράσης ενεργών πολιτών) και το «πολιτικό» (των θεσμικών ομάδων πολιτικής έκφρασης στην κοινωνία).

Το ρήγμα που δημιουργήθηκε, ρήγμα απονομιμοποίησης στα μάτια όλης της ελληνικής κοινωνίας, της αντιοικολογικής και αντικοινωνικής δράσης της ΤΕΜΕΣ και του τοπικού φεουδάρχη/πλουτοκράτη, είναι μικρό αλλά σημαντικό σήμερα, γιατί δίνει την δυνατότητα μιας εκ νέου δράσης, με τελικό αποτέλεσμα υπέρ της διάσωσης του τοπικού περιβάλλοντος αλλά και των ντόπιων κοινοτήτων, εναντίον της πρώτης υλοποίησης fast track στο περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες της Μεσσηνίας.

«Καλό και αγαθό» να κρατάμε «ακέραιες και καθαρές» τις απόψεις μας, αλλά άλλο τόσο «καλό και αγαθό» είναι να συνθέτουμε σε ένα «ενιαίο ποτάμι» τις όποιες αντιστάσεις, προκειμένου να νικήσει η λογική, το περιβάλλον και το δίκιο. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν κάνουμε τίποτε περισσότερο, αφού δηλώσουμε με περισσή και πομπώδη φρασεολογία την αντίθεσή μας, καταγγέλλουμε, και έχοντας ήσυχη την συνείδησή μας κάνουμε στην άκρη νίπτοντας τα χέρια μας. Ενίοτε δε, ψελλίζοντας ή βροβτοφωνάζοντας «σας τα λέγαμε εμείς» απολαμβάνουμε την θέση του «ριζοσπάστη» του «επανάστατη» και όλα καλά … αλλά η καταστροφή δίπλα μας χάσκει.

Το ζήτημα τώρα είναι: Μπορούμε να ανατρέψουμε την κατάσταση ;; Και πως ;
Ή είναι πλέον αργά ... και ας αρχίσουμε να αποδίδουμε ευθύνες και αναθέματα ;;;
Η άποψη μου είναι αυτή: Για τους πραγματικούς αγωνιστές ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ!!

bioannis είπε...

Ο μόνος τρόπος να ακυρωθεί η ΠΟΤΑ είναι η μαζική αντίδραση του τοπικού πληθυσμού και οι αποτελεσματικές του κινήσεις, για να επιβληθεί με δημοκρατικό τρόπο ένα διαφορετικό -ήπιο, οικολογικό και κοινωνικά δίκαιο- μοντέλο παραγωγής/κατανάλωσης στη Μεσσηνία.
Ωστόσο, η δημοσίευση («καθαρογραμμένη»)απόφαση του ΣτΕ (που κακώς, ταυτίζεται με την «έννοια λάστιχο» κράτος) δημιουργεί άλλη μια μικρή ρωγμή στα σχέδια του τοπικού σερίφη και της εταιρείας του. Δεν υπάρχει κανένας λόγος θριαμβολογίας, αλαλαγμών χαράς ή οτιδήποτε άλλο. Η δικαίωση ΟΛΩΝ όσων μιλούσαν ΚΑΙ για καταπάτηση του Συντάγματος δεν αφορά παρά μόνο το κομμάτι των δικαστικών αγώνων. Είναι γνωστό ότι ένας αγώνας περιλαμβάνει εκτός από το δικαστικό κομμάτι, το μαζικό (της θέλησης και της δράσης ενεργών πολιτών) και το «πολιτικό» (των θεσμικών ομάδων πολιτικής έκφρασης στην κοινωνία).

Το ρήγμα που δημιουργήθηκε, ρήγμα απονομιμοποίησης στα μάτια όλης της ελληνικής κοινωνίας, της αντιοικολογικής και αντικοινωνικής δράσης της ΤΕΜΕΣ και του τοπικού φεουδάρχη/πλουτοκράτη, είναι μικρό αλλά σημαντικό σήμερα, γιατί δίνει την δυνατότητα μιας εκ νέου δράσης, με τελικό αποτέλεσμα υπέρ της διάσωσης του τοπικού περιβάλλοντος αλλά και των ντόπιων κοινοτήτων, εναντίον της πρώτης υλοποίησης fast track στο περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες της Μεσσηνίας.

«Καλό και αγαθό» να κρατάμε «ακέραιες και καθαρές» τις απόψεις μας, αλλά άλλο τόσο «καλό και αγαθό» είναι να συνθέτουμε σε ένα «ενιαίο ποτάμι» τις όποιες αντιστάσεις, προκειμένου να νικήσει η λογική, το περιβάλλον και το δίκιο. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν κάνουμε τίποτε περισσότερο, αφού δηλώσουμε με περισσή και πομπώδη φρασεολογία την αντίθεσή μας, καταγγέλλουμε, και έχοντας ήσυχη την συνείδησή μας κάνουμε στην άκρη νίπτοντας τα χέρια μας. Ενίοτε δε, ψελλίζοντας ή βροβτοφωνάζοντας «σας τα λέγαμε εμείς» απολαμβάνουμε την θέση του «ριζοσπάστη» του «επανάστατη» και όλα καλά … αλλά η καταστροφή δίπλα μας χάσκει.

Το ζήτημα τώρα είναι: Μπορούμε να ανατρέψουμε την κατάσταση ;; Και πως ;
Ή είναι πλέον αργά ... και ας αρχίσουμε να αποδίδουμε ευθύνες και αναθέματα ;;;
Η άποψη μου είναι αυτή: Για τους πραγματικούς αγωνιστές ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ!!

Herpetofauna of Greece