Μίνι οδοιπορικό: Ταϋγετος-Πηγάδια, 7/4/2010

Στις 7 Απριλίου 2010 με προτροπή του Βαγγέλη ο οποίος πέταξε την ιδέα από το πουθενά, αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς το χωριό Πηγάδια, ένα από τα εγκαταλελειμμένα χωριά του Ταυγέτου, αν σκεφτούμε ότι δεν ζουν μόνιμοι κάτοικοι σε αυτό!

Το κείμενο βασίζεται στα γραμμένα του Βαγγέλη, με μικρές διορθώσεις-αλλαγές. 

Ανεβαίνοντας τον δρόμο για Σπάρτη στρίψαμε στη διασταύρωση που πάει για τα χωριά που βρίσκονται στους πρόποδες του Ταϋγέτου. Το πρώτο χωριό που συναντήσαμε, είναι τα Περιβολάκια με τα χαρακτηριστικά νερά κ τα πλατάνια στην πλατεία. Το δεύτερο χωριό (αυτό που πέρασε η φωτιά από μέσα.. το 2007) λέγεται Ελαιοχώρι, αλλά το κανονικό του όνομα είναι ‘’Γιάνιτσα’’[1]. Αφήνοντας το Ελαιοχώρι κατευθυνθήκαμε προς Δενδρά. Το τοπίο είχε αρχίσει κ άλλαζε βλέποντας και τα πρώτα έλατα και πολλές φορές τα καμένα που είχε αφήσει η φωτιά του 2007. Μετά το χωριό Δενδρά κατευθυνθήκαμε στο χωριό Πηγάδια. Ο δρόμος πλέον είναι μόνο δασικός με πέτρες κ νεροφαγιές…! Στο δρόμο συναντήσαμε πολλές ξερολιθιές, σημάδια άλλων εποχών που υποδηλώνουν ότι στην απομονωμένη αυτή περιοχή ζούσαν πολλοί άνθρωποι που ασχολούνταν με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Μετά από ένα 30’ περίπου από τα Δενδρά, και αφού είδαμε και την κορυφή (πυραμίδα) του Ταϋγέτου, φτάσαμε στα Πηγάδια[2]. Δίπλα από τα Πηγάδια βρίσκεται και το φαράγγι του Ριντόμου. Το Ρίντομο ξεκινάει από τις κορυφογραμμές του Ταϋγέτου και καταλήγει στην παραλία Σάντοβα (δίπλα στις Κιτριες).

Ο γυρισμός έγινε πάλι από δασικό δρόμο αλλά αυτή την φορά προς το Τουριστικό. Στο δρόμο συναντήσαμε ένα κατεστραμμένο από την φωτιά δάσος ….και πολλά υλοτομημένα δέντρα… Μετά από 30’ φτάσαμε στο Τουριστικό περίπτερο στην εθνική οδό Καλαμάτας- Σπάρτης και κατηφορίσαμε για Καλαμάτα. Στο δρόμο συναντήσαμε και είδαμε από μακριά τα χωριά Αλαγονία, Πηγές και Αρτεμισία. Περάσαμε έξω από την Μαραθόλακα και καταλήξαμε Καλαμάτα.

---

[1] Πολλά χωριά του ταυγέτου έχουν διπλή ονομασία. Οι παλιότερες ονομασίες είναι συνήθως σλάβικης προέλευσης (π.χ Γιάνιτσα-Ελαιοχώρι, Σίτσοβα-αλαγονία, Τσερνίτσα-Αρτεμισία, Μεγάλη Αναστάσοβα-Νέδουσα, Μικρή Αναστάσοβα-Πηγές). Αυτό το γεγονός οφείλεται στον εποικισμό των Σλάβων που έγινε στον Ταύγετο τον 8^ο αιώνα. Η αλλαγή έγινε από το ελληνικό κράτος γύρω στο 1927 γιατί τα ονόματα δεν ήταν ‘’ελληνικά’’, σε μια εποχή που η Ελλάδα έπρεπε να αποκτήσει εθνική ομοιομορφία

[2] Το χωριό είναι χτισμένο από κυνηγημένους κατοίκους του χωριού Πηγάδια στην Ήπειρο λίγο μετά την ελληνική επανάσταση. Οι κυνηγημένοι κάτοικοι βρήκαν καταφύγιο στο συγκεκριμένο σημείο του Ταϋγέτου και έχτισαν ένα χωριό με την ίδια ονομασία.

 

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από τα Πηγάδια. Στις δύο πρώτες διακρίνεται στο βάθος και το φαράγγι του Ριντόμου...ενώ οι δύο τελευταίες με τα καμένα και κομμένα πεύκα είναι τραβηγμένες λίγο πριν βγούμε στην εθνική Καλαμάτας-Σπάρτης για να ακολουθήσουμε το δρόμο του γυρισμού.

 

Ο Βαγγέλης,  μου έστειλε μαζί με το κείμενο του και κάποιες φωτογραφίες από το αρχείο του, τραβηγμένες στις 19-20 Ιουλίου 2009 από την κορυφή του Ταυγέτου...όπου μαζεύεται αρκετός κόσμος για κατασκήνωση. 

Στην πρώτη φωτογραφία όπως μου υπέδειξε, διακρίνεται η σκιά της κορυφής-πυραμίδας του βουνού η οποία πέφτει στον μεσσηνικό κόλπο κατά την ανατολή του ήλιου, ενώ στην τελευταία φωτογραφία διακρίνεται η σκιά της κορυφής που πέφτει στο λακωνικό κάμπο κατά τη δύση του ηλίου. Είναι χαρακτηριστικό φαινόμενο το πυραμιδοειδές σχήμα της σκιάς, όπου σχετίζεται αμεσα,  όπως είναι φυσικό με το σχήμα της κόρυφής του Ταυγέτου.

παλιότερη σχετική ανάρτηση εδώ

Αγγελής