αναδημοσίευση από την
καλύβα
Επιλογή- μετάφραση
Γιάννης Μαστοράκης
Η πτώση της στάθμης των υπογείων υδάτων WATER TABLES FALLING, “PLAN B”,3.0, 2008, N. YORK,
by LESTER BROWN
Οι περισσότερες χώρες υπεραντλούν τα υπόγεια υδροφόρα στρώματά (τους), καθώς αγωνίζονται να ικανοποιήσουν τις αυξανόμενες ανάγκες των κατοίκων τους για νερό. Τα περισσότερα υπόγεια ύδατα είναι αναπληρώσιμα, αλλά υπάρχουν και άλλα σε μεγαλύτερο βάθος, που δεν είναι δυνατόν να αναπληρωθούν, αν εξαντληθούν. Όταν τα περισσότερα από τα υπόγεια ύδατα της Ινδίας και τα αβαθή υπόγεια ύδατα που βρίσκονται κάτω από την Βόρεια Πεδιάδα της Κίνας αδειάσουν, τότε οι γεωργοί αυτοί δεν θα μπορούν να αντλήσουν περισσότερο νερό, παρά μόνο αυτό, με το οποίο θα επανατροφοδοτούνται (από τις βροχοπτώσεις) κατ΄ έτος οι γεωτρήσεις.
Τα αρχέγονα υδροφόρα στρώματα, εντούτοις, δεν είναι αναπληρώσιμα Για αυτά τα υδροφόρα στρώματα — πχ για την τεράστια υπόγεια δεξαμενή των ΗΠΑ Ogallala, για τη βαθειά υπόγεια δεξαμενή κάτω από την πεδιάδα της Β. Κίνας ή της Σ. Αραβίας — η εξάντληση των υπογείων υδάτων θα σημάνει και το τέλος της περαιτέρω άντλησης νερού. Οι αγρότες που χάνουν το νερό με το οποίο ποτίζουν τις καλλιέργειες τους, έχουν την δυνατότητα να επιστρέψουν ξανά στις ξερικές καλλιέργειες που δίνουν μικρότερες παραγωγές, εφ` όσον βέβαια οι βροχοπτώσεις το επιτρέπουν. Αλλά στις περισσότερες από τις ξηρές περιοχές, όπως στις νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες ή στη Μέση Ανατολή, η απώλεια του νερού της άρδευσης, σημαίνει και το τέλος της γεωργίας.
Η πτώση της επιφανείας των υπογείων υδάτων ήδη στις μέρες μας έχει επιπτώσεις στην παραγωγή τροφίμων ορισμένων κρατών, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας η οποία θεωρείται ως ο μεγαλύτερος παραγωγός δημητριακών παγκοσμίως και η οποία συναγωνίζεται ακόμα και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μια Έρευνα για τα υπόγεια ύδατα, που δημοσιεύθηκε στο Πεκίνο, τον Αύγουστο του 2001, αποκάλυψε ότι η στάθμη του νερού κάτω από την πεδιάδα της βόρειας Κίνας, μια περιοχή που παράγει πάνω από το 1\2 των σιτηρών της χώρας και το 1\3 του καλαμποκιού της, πέφτει με γρήγορους ρυθμούς. Η υπέρ-άντληση έχει αδειάσει κατά ένα μεγάλο μέρος το υδροφόρο στρώμα που βρίσκεται σχετικά σε μικρό βάθος, αναγκάζοντας τα γεωτρύπανα να αναζητήσουν το νερό σε μεγαλύτερο βάθος, το οποίο (νερό) όμως δεν είναι αναπληρώσιμο.
Η παραπάνω Έρευνα ανέφερε ότι κάτω από την επαρχία Hebei στην καρδιά της πεδιάδας της βόρειας Κίνας, η επιφάνεια του υδροφόρου ορίζοντα κατά μέσο όρο κατέρχεται σχεδόν κατά 3m το χρόνο. Γύρω από μερικές μικρές πόλεις στην επαρχία αυτή, έπεφτε δύο φορές πιο γρήγορα. Ο Hi Qingcheng, ο οποίος ήταν ο επικεφαλής αυτής της Ομάδας Ελέγχου των υπόγειων (αυτών) υδάτων, σημειώνει ότι «καθώς αυτό το βαθύ υδροφόρο στρώμα μειώνεται, η περιοχή σιγά- σιγά χάνει και την τελευταία ρεζέρβα των υδάτων της —το μόνο ‘μαξιλάρι’ που είχε για την ασφάλειά της».
Οι ανησυχίες αυτού του επιστήμονα αντανακλώνται και σε μια Έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας: Στοιχεία που δεν έχουν δει ακόμα το φως της δημοσιότητας καταδεικνύουν ότι οι βαθιές γεωτρήσεις που ανοίγονται σήμερα αναγύρω από το Πεκίνο, πρέπει να φτάνουν στα 1000m βάθος, για να βρεθεί νερό. Αυτή είναι βέβαια μια δραματική εξέλιξη ένεκα του υψηλού κόστους. Με μια ασυνήθιστα σκληρή γλώσσα η αναφορά της Παγκόσμιας Τράπεζας προβλέπει: «καταστροφικές συνέπειες για τις μέλλουσες γενιές», εκτός εάν η ποσότητα άντλησης και η ποσότητα ανεφοδιασμού μπορέσει να επανέλθει σε μια νέα ισορροπία.
Η πρεσβεία των ΗΠΑ στο Πεκίνο αναφέρει, ότι οι αγρότες που ποτίζουν τα σιτηρά τους, σε μερικές περιοχές αντλούν τώρα νερό από ένα βάθος 300m. Καθώς όμως αντλούν αυτό το νερό από ένα τόσο μεγάλο βάθος, το κόστος αυξάνει τόσο πολύ, ώστε οι αγρότες πολύ συχνά αναγκάζονται να εγκαταλείψουν εντελώς το πότισμα.
Η πτώση της στάθμης των υπογείων υδάτων, η μετατροπή των καλλιεργήσιμων εκτάσεων σε ημιάγονες περιοχές και η φυγή των εργατικών χεριών από τις επαρχίες, οι οποίες τώρα εκβιομηχανοποιούνται ραγδαία, όλοι αυτοί οι παράγοντες μαζί συντελούν, ώστε να μειωθεί η παραγωγή δημητριακών στην Κίνα. Η συγκομιδή σίτου, που αυξάνεται κυρίως στην ημιάγονη βόρεια Κίνα, τώρα πια είναι ιδιαίτερα ευάλωτη στις περιοχές αυτές από την έλλειψη του ύδατος. Μετά από την κορύφωση της παραγωγής στα 123 εκατομμύριο τόνους, το 1997, η συγκομιδή έχει πέσει στους 105 εκατομμύρια τόνους το 2007. Έχουμε, δηλαδή, μια πτώση της τάξης του 15%.
……………………………………………………………………………….
Obscured by War, Water Crisis Looms in Yemen
By Peter Kenyon
National Public Radio
January 19, 2010
(from global policy forum)
Πρόσφατα οι ειδήσεις από την Υεμένη κυριαρχούνται από μια συνεχώς διευρυνόμενη αναταραχή κατά μήκος των συνόρων της με τη Σαουδική Αραβία. Αλλά για τους ειδικούς του ύδατος, η Υεμένη δίδει ειδήσεις εδώ και δεκαετίες εξ αιτίας της μεγάλης κατάχρησης των υπογείων αποθεμάτων ύδατος που έχει διαπράξει και που τώρα τα έχει οδηγήσει στην πλήρη εξαφάνιση.
Το 1998, ο Abdul Rahman al-Eryani ήτο ένας νεαρός εργάτης που δούλευε στην πόλη Ta’iz, η οποία βρίσκεται νότια της πρωτεύουσας San’a. Το νερό τότε ήταν τόσο σπάνιο όπου κάποια νοικοκυριά είχαν νερό μια φορά κάθε 6 εβδομάδες.
Σήμερα, 11 χρόνια μετά, όπου ο Eryani είναι Υπουργός Ύδατος και Περιβάλλοντος –της Κυβέρνησης της Υεμένης, οι κάτοικοι του Ta’iz εξακολουθούν ακόμα να περιμένουν ανά 6 εβδομάδες, για να τρέξει νερό στην κάνουλα της βρύσης τους. Η δε κατάσταση στην San’a έχει γίνει από κακή που ήταν, αφόρητη πλέον.
« Ευρισκόμεθα μέσα σε μια κατάσταση κρίσης …. Στη San’a, τώρα πια χρησιμοποιούμε σχεδόν 100% περισσότερο νερό ( του υπεδάφους της ) από εκείνο που κατ` έτος αναπληρούται», λέει ο Eryani.
Τα υπόγεια ύδατα της αλλούβιας εποχής, τα οποία ευρίσκοντο πολύ κοντά στην επιφάνεια της Γης έχουν πια εξαντληθεί, και τα γεωτρύπανα πλέον πρέπει να τρυπήσουν πολύ πιο κάτω από τα 3000 πόδια μέχρις ότου φτάσουν στις αρχέγονες υπόγειες δεξαμενές (από αμμόπετρες) ύδατος, οι οποίες κατά τον Eryani είναι τα πιο βαθιά στρώματα ύδατος, στα οποία μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος.
Κανείς δεν γνωρίζει επακριβώς πότε τα υπόγεια ύδατα θα εξαντληθούν, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό θα επισυμβεί και μάλλον θα επαληθευτεί το συντομότερο μάλλον παρά το βραδύτερο σενάριο.
Στην Υεμένη ανοίγονται παράνομες γεωτρήσεις και αντλείται σήμερα νερό περισσότερο από ποτέ.
……………………………….
In Detroit: No Money, No Water
By Brett Walton
Circle of Blue
April 19, 2010
(from Global policy forum)
H υπηρεσία ύδρευσης του Ντιτροϊτ διέθεσε 20% λιγότερο νερό το 2009 απ` ό,τι το 2003. Οι καταφανείς λόγοι για αυτή τη μείωση της κατανάλωσης του νερού είναι η μεγάλη πτώση της βιομηχανικής δραστηριότητας και η μείωση του πληθυσμού. Η μεγαλύτερη πόλη του Μίτσιγκαν, η οποία σήμερα έχει 820.000 κατοίκους, δηλαδή, 1 εκατομμύριο λιγότερους από το 1950 – χάνει 10.000 κατοίκους ετησίως. Αλλά ένας τρίτος λόγος φυγής των κατοίκων του είναι ότι πολλοί απλοί άνθρωποι απλά, μέσα σε αυτήν την πόλη, δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες. Σε χιλιάδες κατοίκους του Ντιτρόϊτ η υπηρεσία ύδρευσης έχει κόψει το νερό και τους έχει αναγκάσει να υιοθετήσουν ανεπίσημους τρόπους και μεθόδους, για να εξασφαλίσουν πρόσβαση στο πόσιμο ύδωρ.
«Έχω ζήσει σε αρκετές γειτονιές όπου οι κάτοικοι τους παίρνουνε νερό από το σπίτι του γείτονά τους, μέσα από ένα λάστιχο το οποίο το περνάνε μέσα από το παράθυρο του σπιτιού τους», είπε ο Maureen Taylor, πρόεδρος του Οργανισμού Michigan Welfare Rights Organization (MWRO). Ο Οργανισμός αυτός προσπαθεί να εκπαιδεύσει τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους πάνω σε θέματα των δικαιωμάτων τους επί των κοινωνικών υπηρεσιών. « Βλέπω τους λαστιχένιους αγωγούς να μεταφέρουν νερό από σπίτι σε σπίτι. Βλέπω ανθρώπους με μεγάλα δοχεία να κουβαλάνε νερό από τα σπίτια των γειτόνων τους. Ευτυχώς, πολλοί άνθρωποι καταλαβαίνουν το πρόβλημα και προσφέρουν ένα χέρι βοήθειας».
Περισσότεροι από 42.000 κάτοικοι, το 2005, έχασαν τη σύνδεσή τους με το σύστημα ύδρευσης, σύμφωνα με τις αρμόδιες υπηρεσίες του Ντιτρόϊτ (Detroit Water and Sewerage Department), ανέφερε ο Taylor. Από τότε, ο αριθμός των νοικοκυριών που δεν έχουν νερό, έχει μειωθεί, αλλά σύμφωνα με τον Taylor, ο ακριβής αριθμός παραμένει άγνωστος, επειδή η παραπάνω υπηρεσία παραμένει απρόθυμη να δώσει στοιχεία σχετικά με τον αριθμό των νοικοκυριών, στα οποία έχει διακόψει την παροχή ύδατος.
Η διεύθυνση δε, της παραπάνω υπηρεσίας (DWSD), παρά τις πιέσεις από τον «Circle of blue», δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει κάποιο σχόλιο επί του θέματος αυτού.
Η μείωση των ποσοτήτων ύδατος στο Ντιτρόϊτ έχει αναγκάσει τη δημόσια επιχείρηση ύδρευσης της πόλης να αυξήσει την τιμή του νερού για να αντισταθμίσει τη μείωση των εσόδων της. Από την άλλη μεριά, αυτή η κίνηση είναι σίγουρο ότι θα επιταχύνει τη μείωση της ζήτησης του ύδατος, καθώς οι ιδιοκτήτες των κατοικιών και οι επιχειρήσεις θα κάνουν περικοπές στο νερό, για να γλυτώσουν χρήματα. Το 2008, ένας μέσος ετήσιος λογαριασμός ύδατος αυξήθηκε περίπου κατά $55. Την περσυνή χρονιά, ο μέσος ετήσιος λογαριασμός ύδατος αυξήθηκε περίπου κατά $83. Η επιχείρηση ύδατος της πόλης (DWSD), προγραμματίζει μια καινούργια αύξηση για φέτος τον Ιούλιο κατά 9,2%.
Ακόμα όμως και με αυτές τις αυξήσεις, το Ντιτρόϊτ έχει το πιο φτηνό νερό σε σύγκριση με τις 20 μεγαλύτερες πόλεις των ΗΠΑ, σύμφωνα με την έρευνα της Οργάνωσης «ο Κύκλος του Μπλε».
…………………..
Clear Gold: Water and Conflict in the Middle East
By Jon B. Altermam
World Politics Review
April 19, 2010
( from global policy forum)
Η πιο πιθανή αιτία πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής στη Μέση Ανατολή τα επόμενα 20 χρόνια δεν θα είναι οι πόλεμοι ή τα στρατιωτικά πραξικοπήματα, όπως τα γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Η βασική αιτία των επερχόμενων συγκρούσεων θα είναι η έλλειψη του νερού. Σήμερα στα ΜΜΕ φιγουράρουν διάφορες στρατιωτικές απειλές, αλλά η αληθινή απειλή που θα καθορίσει τις μελλοντικές εξελίξεις, θα είναι το νερό.
Δεν είναι μυστικό ότι η Μέση Ανατολή έχει τρομερές ανάγκες νερού. Από τις 15 πιο φτωχές υδρολογικά χώρες του κόσμου, οι 10 βρίσκονται στη Μέση Ανατολή. Όταν ο βασιλιάς Abdul Aziz ibn Saud έφερε για πρώτη φορά γεωλόγους στο Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας, τους έφερε για να βρουν νερό και όχι πετρέλαιο. Αυτό που οι γεωλόγοι ανακάλυψαν, άλλαξε το βασίλειο και επίσης άλλαξε και ολόκληρη την περιοχή.
Καθ` όλο τον 20ο αι, ο πλούτος και το νερό άλλαξαν δραματικά τον τρόπο ζωής στην περιοχή αυτή. Ο πληθυσμός εγκατέλειπε τα χωριά με την παραδοσιακή κτηνοτροφία και γεωργία και συνέρρεε στις πόλεις. Τα λαχανικά άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους στην καθημερινή δίαιτα των κατοίκων και αυξήθηκε η κατανάλωση κρέατος. Το ίδιο ραγδαία άρχισε να αυξάνεται και ο πληθυσμός τους. Οι κυβερνήσεις άρχισαν να συζητάνε για το θέμα της διατροφικής ασφάλειας και έθεσαν σε εφαρμογή καλά επεξεργασμένα προγράμματα, για να πετύχουν την αυτάρκεια σε βασικά είδη, όπως είναι τα δημητριακά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Σύντομα, η κατανάλωση νερού από τους αγρότες αυξήθηκε κατά 80% -και σε μερικές περιπτώσεις , περισσότερο από 90%- σε χώρες που είχαν μεγάλες ερήμους.
Εκείνο που έκανε πραγματικότητα αυτό το θαύμα ήταν η άντληση των αποθεμάτων νερού που βρίσκονταν στις υπόγειες δεξαμενές για το πότισμα των χωραφιών τους. Οι έρημοι και τα υποβαθμισμένα εδάφη είχαν ελάχιστα επιφανειακά ύδατα, αλλά στο υπέδαφος υπήρχαν μεγάλα αποθέματα. Με την άντληση αυτών των υπόγειων υδάτων σταδιακά η κιτρινωπή από την άμμο επιφάνεια του εδάφους άρχισε να πρασινίζει.
………………………………………………………………………………………
Όταν η αληθινή λειψυδρία ενσκήψει τελικά, οι πολιτικές που αφορούν στη χρήση του νερού θα οξυνθούν. Το θέμα του ύδατος μετατρέπεται σε ένα σπουδαίο πολιτικό ζήτημα σε κάθε κοινωνία που χαρακτηρίζεται από λειψυδρία, όπως μπορούν να μας δείξουν οι πανίσχυρες οργανώσεις των αγροτών των Δυτικών ΗΠΑ. Οι κυβερνήσεις της Μ. Ανατολής σπάνια έχουν κατανείμει τους υδρολογικούς πόρους σωστά και, επειδή στις προηγούμενες δεκαετίες το νερό ήταν σε αφθονία, οι επιλογές τους μέχρι τώρα ήταν εύκολες. Αυτός ο καιρός όμως, τώρα πια, έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
……………………………………………………………………………………
ΚΑΛΑΜΑΤΑ 08-06ΟΥ -2010 (Μετάφραση , Μαστοράκης Γιάννης)
Αγγελής
