Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

San Alfonso del Mar resort: Η μεγαλύτερη πισίνα στον κόσμο ή η παράνοια σε όλο της το μεγαλείο???



[ΤΖΕΦΕΡΗ ΠΕΤΡΟΥ] [BY TZEFERIS PE
TER] (κλικ)


Η μεγαλύτερη πισίνα στον κόσμο βρίσκεται στο San Alfonso del Mar, στη Χιλή, και έχει μήκος 1.013 μέτρων, ενώ το βάθος της φτάνει τα 35 μέτρα.

Η κατασκευή της ξεκίνησε το 1981, επί Πινοσέτ, και τε
λείωσε το 2006.. Κόστος: 1,5 δις ευρώ με ετήσιο κόστος συντήρησης 3 εκ. ευρώ. Κι αυτό γιατί για να γεμίσει απαιτούνται τουλάχιστον 250.000 κυβικά μέτρα νερού που με φίλτρα τελευταίας τεχνολογίας ανακυκλώνεται συνεχώς. Κι όλα αυτά πάνω σε μια υπέροχη αληθινή παραλία!


Η συγκεκριμενη πισίνα έχει πάρει ήδη την θέση της στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες.. Αλήθεια για ποιό λόγο βράβευσαν την εν λόγω πισίνα; Για την κατασκευή της, για το μοναδικό της design ή για το ρεκόρ κόστους χωρίς λόγο;
Γράφεται ότι αυτό που έχει πετύχει ο κατασκευαστής
είναι να διατηρεί διάφανο και καθαρό το ωκεάνιο νερό σε μια πισίνα τόσο μεγάλων διαστάσεων, κάτι που δεν είχε επιτευχθεί ποτέ στο παρελθόν. Κι ακόμα , όπως λανσάρεται στην διαφημιστική καμπάνια του ξενοδοχιακού συγκροτήματος, ο επισκέπτης έχει την απόλυτη αίσθηση ότι βρίσκεται σε μια πεντακάθαρη παραλία της καραϊβικής , ενω στην πραγματικότητα βρισκόμαστε μπροστά στο χιλιανό ειρηνικό. Τί μας λες; Υπάρχει αλήθεια μεγαλύτερη υπερβολή;

Αυτό το μοντέλο της μονοκαλλιέργειας τουριστικής ανάπτυξης και μάλιστα με υπερβολικά σε μέγεθος και κόστος έργα και με διάχυτη
την επιδεικτική κουλτούρα, κάτι μας θυμίζουν και στον τόπο μας..



Ετσι, υπό τον μανδύα της τουριστικής «αναπτύξεως», τοπία μοναδικά ενταφιάζονται στο μπετόν και την ασχήμια, παραλίες ολόκληρες παραδίδονται στην ευτέλεια και το κέρδος.

Και οι άνθρωποι, οι τουρίστες; Δεν είναι παρά μάζες μετακινούμενες, που ψάχνουν τον πλαστικό ήλιο και τη φτήνια του all inclusive ενώ προσθέτουν το δικό τους άχρωμο βλέμμα στις ήδη άχρωμες τουριστικές περιοχές. Και τα δικά τους απορρίμματα…

Ναι καλά κατάλαβες, εξαιτίας σου τουρισμέ μου...


Π. Τζεφέρη: Η πιό ωραία θάλασσα του κόσμου είναι δίπλα κι εσύ προτιμάς τη χλωριωμένη πισίνα? (κλικ)




Αγγελής

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Αφήνωντας την καταναλωτική ζωή για την αυτονομία και την αυτάρκεια της υπαίθρου.

Απογοητευμένος από τον άκρατο καταναλωτισμό, ο Μαρκ Μπόιλ δοκίμασε να εγκαταλείψει κάθε είδους οικονομική συναλλαγή- και τώρα περιγράφει την εμπειρία του
«Ζω εδώ και έναν χρόνο χωρίς καθόλου χρήματα»
Είναι δυνατόν να ζήσουμε χωρίς να ξοδεύουμε καθόλου χρήματα; Απογοητευμένος από τον άκρατο καταναλωτισμό, ο Μαρκ Μπόιλ αποφάσισε ότι έφθασε η στιγμή να δοκιμάσει. Και το κατάφερε. Στη διαδικασία αυτή δεν
άλλαξε μόνο η σχέση του με το χρήμα αλλά και ο τρόπος με τον οποίο βλέπει τη ζωή.
Όλος ο κόσμος του Μαρκ Μπόιλ άλλαξε την ημέρα που αποφάσισε να σταματήσει να κάνει χρηματικές συναλλαγές. Ήταν εκείνη η ίδια ημέρα που αποκαλύφθηκε ο σκανδαλώδης τρόπος με τον οποίο οι τράπεζες χρησιμοποιούσαν τα «τοξικά» ομόλογα της αγοράς ακινήτων.

«Υποθέτω ότι οι σπόροι για την απόφασή μου να εγκαταλείψω κάθε μορφή οικονομικής συναλλαγής», εξηγεί ο 29χρονος οικονομολόγος στην εφημερίδα «Guardian», «είχαν φυτευτεί πριν από 7 χρόνια, λίγο πριν πάρω το πτυχίο μου στη διοίκηση επιχειρήσεων και στα οικονομικά σε πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας, όταν έφθασε στα χέρια μου ένα DVD για τον Γκάντι. Εκεί, ο Ινδός ηγέτης έλεγε πως “πρέπει εμείς να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να γίνει στον κόσμο”. Τότε, βέβαια, δεν είχα ιδέα τι αλλαγές θέλω». Πέρασε τα επόμενα 5 χρόνια διευθύνοντας εταιρείες βιολογικών τροφίμων, αλλά το 2007 κατάλαβε ότι ακόμα και οι επιχειρήσεις που στηρίζονται στο δίκαιο εμπόριο δεν είναι αρκετές για να αλλάξει η αγορά.


«Κοινωνική ομοιοπαθητική»
Η στιγμή του «εύρηκα» ήρθε ένα απόγευμα, καθώς συζητούσε με έναν φίλο του για ζητήματα, όπως η οικολογική καταστροφή, οι άθλιες συνθήκες εργασίας, οι πόλεμοι για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Τότε ο Μαρκ συνειδητοποίησε ότι έβλεπε τον κόσμο με λάθος τρόπο, όπως κοιτάζει ο γιατρός τον ασθενή στον σύγχρονο δυτικό κόσμο, δίνοντας σημασία στα συμπτώματα και όχι στις αιτίες. Και αποφάσισε να προχωρήσει στην «κοινωνική ομοιοπαθητική», όπως την ονόμασε.

«Πιστεύω», λέει, «ότι η βασική αιτία τόσων προβλημάτων στον κόσμο σήμερα είναι το ότι δεν βλέπουμε άμεσα τις επιπτώσεις των πράξεών μας. Η απόσταση ανάμεσα στον καταναλωτή και το προϊόν έχει μεγαλώσει πολύ. Εάν καλλιεργούσαμε εμείς οι ίδιοι την τροφή μας, δεν θα πετάγαμε το 1/3 όπως κάνουμε σήμερα. Εάν έπρεπε να καθαρίζουμε το πόσιμο νερό, δεν θα το σπαταλούσαμε τόσο εύκολα. Όσο υπάρχουν χρήματα αυτά τα προβλήματα θα παραμένουν. Γι΄ αυτό και τον περασμένο Νοέμβριο αποφάσισα να απαλλαγώ οριστικά από αυτά».

Το πρώτο βήμα ήταν να βρει ένα καταφύγιο για να μείνει. Μέσω του Freecycle- ενός δικτύου ανταλλαγής πραγμάτων ή και δωρεάς- εντόπισε ένα τροχόσπιτο που δεν ήθελε πλέον ο ιδιοκτήτης του. Χρειαζόταν και ένα μέρος για να το στήσει, οπότε τρεις φορές την εβδομάδα δήλωσε εθελοντής σε μια φάρμα βιολογικών προϊόντων κοντά στο Μπρίστολ με αντάλλαγμα να του επιτρέψουν να τοποθετήσει εκεί το τροχόσπιτο. Για να ζεσταθεί, χρησιμοποίησε σόμπα με καυσόξυλα την οποία έφτιαξε μόνος του από πεταμένα υλικά. Ξύλα πήρε από τα δέντρα που έκοβαν στη φάρμα. Ένα μέλος της κοινότητας Freeconomy (την εναλλακτική οικονομία, που εμφανίστηκε το 2007) τού έδειξε πώς να μαγειρεύει στη φωτιά.

Πουλιά αντί για... iΡod. «Περνούσα πολλές ώρες έξω και έτσι άρχισα να παρατηρώ το φεγγάρι τον χειμώνα και το ηλιοβασίλεμα το καλοκ
αίρι», διηγείται ο Μπόιλ. «Τα πουλιά στα δέντρα έγιναν το iΡod μου, ενώ η παρατήρηση της φύσης γύρω μου μού έμαθε περισσότερα γι΄ αυτήν από όλα τα ντοκιμαντέρ που έχω δει στην τηλεόραση. Το μόνο αντικείμενο για το οποίο ξόδεψα λεφτά πριν αρχίσω το πείραμα (περίπου 400 ευρώ) ήταν ένας ηλιακός συλλέκτης ώστε να έχω αρκετό ρεύμα για ένα φως, το λάπτοπ και το τηλέφωνο (στο οποίο μπορούσα μόνο να δεχθώ κλήσεις). Όσο για τουαλέτα, έφτιαξα μια στην ύπαιθρο από ξύλινες παλέτες που μου χάρισαν σε ένα κοντινό ξυλουργείο. Μια και δεν μπορώ να αγοράσω χαρτί τουαλέτας, βοηθώ τους εφημεριδοπώλες να ξεφορτωθούν παλιές εφημερίδες... Πλένομαι στο ποτάμι και σπανίως χρησιμοποιώ σαπούνι, μόνο όταν είναι σπιτικό, ενώ για οδοντόβουρτσα χρησιμοποιώ ένα κόκαλο σουπιάς». Ποιο είναι το συμπέρασμα του Μαρκ Μπόιλ έπειτα από όλα αυτά; «Ότι προτιμώ να περνάω τον χρόνο μου στην ύπαιθρο φτιάχνοντας ψωμί παρά παρακολουθώντας κάποιο χαζοριάλιτι στην τηλεόραση. Κάποτε έβρισκα την ασφάλεια στα χρήματα, τώρα την αντλώ από τους φίλους και την τοπική κοινωνία. Κάποιοι από τους καλύτερούς μου φίλους είναι άνθρωποι που συνάντησα επειδή έπρεπε να χτίσω πραγματικές σχέσεις με τους άλλους βασισμένες στην εμπιστοσύνη και την ευγένεια και όχι στα χρήματα».


Ο χρόνος δεν κυλά με τον ίδιο τρόπο
Εκείνο που χρειάζεται περισσότερο ο Μαρκ Μπόιλ είναι η τροφή. Εκτός από όσα καλλιεργεί μόνος του, όπως πατάτες, φασόλια, καρότα και βολβούς, μαζεύει από τη φύση μανιτάρια και μούρα, ενώ συχνά παίρνει από εστιατόρια και σούπερ μάρκετ τρόφιμα που περισσεύουν. Πέρα από αυτά, προσπαθεί να διαδώσει τον τρόπο ζωής του. Συναντά ανθρώπους που σε γενικές γραμμές συμφωνούν μαζί του και τους εξηγεί πως μπορούν να τα καταφέρουν ακολουθώντας το παράδειγμά του. Και δεν παύει να τους υπενθυμίζει ότι ο χρόνος δεν κυλά το ίδιο σε έναν κόσμο όπου δεν υπάρχουν χρήματα. Για να πλύνει κάποιος τα ρούχα του στο πλυντήριο χρειάζεται μερικά λεπτά. Εκείνος χρειάζεται δύο ώρες για να τα πλύνει σε μια σκάφη με κρύο νερό, χρησιμοποιώντας ένα καθαριστικό που έφτιαξε ο ίδιος βράζοντας καρύδια. Για να καλύπτει την απόσταση των 40 χλμ. προς και από το Μπρίστολ χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο και ενέργεια απ΄ ό,τι εάν χρησιμοποιούσε τρένο ή λεωφορείο, αλλά είναι μια οικονομική εναλλακτική ιδέα σε σχέση με το γυμναστήριο.



ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΤΑ ΝΕΑ"




σχόλιο: Αν ο καθένας μας έκανε έστω τα μισά -η ακόμη και λιγότερα, δεν τίθεται ζήτημα- από αυτά που κάνει αυτός ο τύπος σίγουρα θα είχαμε όλοι καλύτερη μοίρα. Η δυσκολία είναι στους συμβιβασμούς και τις παραχωρήσεις. Έχουμε συνηθήσει βλέπετε στις "πολυτέλειες" που μας προσφέρει ...αναίμακτα???? ο καπιταλισμός. "Πρέπει να γίνουμε εμείς η αλλαγή που θέλουμε να γίνει στον κόσμο" έλεγε ο Γκάντι και σίγουρα αυτή η φράση του είναι πάρα πολύ σημαντική!!! Αν δεν αρχίζουμε να αλλάζουμε σιγά-σιγά τους εαυτούς μας -από τα μικρότερα μέχρι τα μεγαλύτερα- δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Οι θεωρίες κάποια στιγμή θα τελειώσουν και τότε θα πρέπει να δράσουμε στην πράξη.

Αγγελής

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Σύγκρουση γύπα με ανεμογεννήτρια, στο Αιολικό Πάρκο του Λέντα στην Νότια Κρήτη





αναδημοσίευση από anarchistsagainsttheport.blogspot.com

εδώ και εδώ οπτικό υλικό καθώς και περαιτέρω σημαντικά στοιχεία




Αιολικά πάρκα δολοφόνοι των αρπακτικών


Στα τέλη του Οκτώβρη 2009 ,μέσα από ένα βίντεο είδαμε την μοιραία στιγμή τραυματισμού ενός γύπα από ανεμογεννήτρια στο αιολικό πάρκο του Λέντα στον νομό Ηρακλείου στην νότια Κρήτη .Το άτυχο αρπακτικό πέφτει στο έδαφος από το χτύπημα του έλικα της ανεμογεννήτριας όπου πετούσε τριγύρω της. Ας φανταστούμε πόσα άλλα πτηνά έχουν τραυματιστεί ή σκοτωθεί από ανάλογες καταστάσεις .Το μακάβριο αυτό θέαμα πόσες φορές μπορεί να έχει συμβεί ,ποσά πτηνά θύματα θυσιάζονται στον βωμό της πράσινης ανάπτυξης κάθε φορά που πλησιάζουν σε ένα αιολικό πάρκο. Για ακόμη μία φορά επαληθεύεται ότι οι μελέτες τους είναι ραμμένες για τα δικά τους μέτρα ,οι περιβαλλοντικοί όροι και αντισταθμιστικά μέτρα που περιλαμβάνονται σε κάθε μελέτη δεν ισχύουν στην πραγματικότητα . Η νότια Κρήτη είναι από τα μεγαλύτερα περάσματα μεταναστευτικών πουλιών από και προς Αφρική αλλά και κοντά σε μια από τις μεγαλύτερες αποικίες ορνέων και αρπαχτικών στην Ευρώπη .Και όμως έχουν τοποθετηθεί ανεμογεννήτριες, για τις οποίες, όπως αποδεικνύεται δεν έχει υπάρχει καμία πρόβλεψη στη μελέτη για το φυσικό περιβάλλον .Αυτό το άτυχο γεγονός φέρνει στην φορά την ,τις συνθήκες κάτω από τις οποίες κατασκευάζουν τα αιολικά πάρκα και τις ΑΠΕ. Δεν είμαστε ενάντια στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αλλά είμαστε ενάντια στη λογική του κέρδους που εξυπηρετεί μοναχά το κράτος και τις ανώνυμες κατασκευαστικές εταιρίες και κανένας κάτοικος δεν έχει όφελος από τέτοιες κατασκευές. Πιο συγκεκριμένα συνήθως στις περιοχές που θα εγκατασταθούν Α.Π.Ε η μελέτη για την εγκατάσταση τους τις περισσότερες φορές δεν γίνεται με σκοπό την διάσωση του υπαρκτού οικοσυστήματος κάθε περιοχής αλλά με γνώμονα το κέρδος. Επίσης αγνοείται όπως και σε αυτή την περίπτωση το ποσοστό ατυχήματος που μπορεί να συμβεί κατά την διάρκεια της λειτουργία τους μια και στις μελέτες τους το θεωρούν μηδαμινό.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΠΕ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΣΚΟΠΟ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΥΣΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ - ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ



Anarchists Against Environmental Destruction in Crete




Αγγελής

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Εικόνες μεσσηνιακού γκολφ (χαχαχα)

Με μεγάλη χαρά παρουσιάζουμε σήμερα σπάνιο φωτογραφικό υλικό με τους πρωτεργάτες του γκολφ στη Μεσσηνία. Η οικογένεια Γκολφόπουλου εκ Μεσσηνίας μας έκανε την τιμή και άνοιξε για μας το μπαούλο με το φωτογραφικό αρχείο της. Έτσι μπορούμε να μοιραστούμε μαζί σας εικόνες μέγιστης ιστορικής και πολιτισμικής σημασίας, εικόνες που σπανίζουν... παλαιότερες αλλά και σημερινές. Είμαστε ιδιαίτερα συγκινημένοι και περήφανοι γι αυτό. Απολαύστε τες...


Μια σπάνια φωτογραφία από το τουρνουά γκολφ που πραγματοποιήθηκε στο Ρωμανο της Πυλίας , την άνοιξη του 1867. Στο κέντρο της φωτογραφίας διακρίνεται ο πρωτεργάτης του μεσσηνιακού γκολφ Γεώργιος Γκολφόπουλος ενώ στα δεξιά του βρίσκεται και ο μικρότερος αδερφός του Δημήτριος. Στο τουρνουά συμμετείχαν διάσημοι γκολφέρ από την Ελλάδα και τον κόσμο.


Εδώ βλέπουμε τη σύζυγο του Γ. Γκολφόπουλου να δοκιμάζει για πρώτη φορά τις ικανότητες της στο άθλημα. Πολλές γυναίκες ασχολήθηκαν με το γκολφ μιαν εποχή που το φεμινιστικό κίνημα ολοένα και δυνάμωνε. Αυτό δεν άρεσε σε πολλούς άντρες γκολφέρ σε σημείο που τους έκανε να αστειέυονται κακεντρεχώς λέγοντας πως τα αρχικά golf σημαίνουν: gentlemen only ladies forbidden.


Σε αυτή την φωτογραφία διακρίνεται ο Γ. Γκολφόπουλος σε μεγάλη ηλικία. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Γκολφόπουλος πέθανε έχοντας βαριάς μορφής αλτζχάιμερ. Η συγκεκριμένη φώτογραφία δεν έχει τραβηχτεί στο γήπεδο γκολφ του Ρωμανου αλλά σε ένα από τα κτήματά του με κορωνέικες ελιές. Ο ίδιος είχε μπερδέψει το ραβδί για το ράβδισμα των ελαιόδεντρων, με το αγαπημένο του μπαστούνι του γκολφ.



Αυτόγραφο του εγγονού του Γεώργιου, Αλέξανδρου Γκολφόπουλου ο οποίος παράτησε από μικρός τη Μεσσηνία για να ασχοληθεί με το αγαπημένο του άθλημα στο εξωτερικό. Σπουδαίος αθλητής με διακρίσεις σε όλα τα μέρη του κόσμου. Δεν αποχωριζόταν ποτέ -στους αγώνες που λάμβανε μέρος- τα αγαπημένα του παπούτσια για twist (διακρίνονται στη φωτογραφία). Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος: του έφερναν γούρι...και χωρίς αυτά δεν θα είχε καταφέρει τίποτα σαν γκολφέρ.




Η τελευταία εικόνα είναι σχετικά πρόσφατη. Ο φωτογραφικός φακός κατάφερε και κατέγραψε τη συνεργασία ορνιθολόγων και γκολφέρ στην προσπάθεια προστασίας της πανίδας στις περιοχές γύρω από τον Ρωμανό και τη Γιάλοβα. Όπως φαίνεται συνδιαλέγονται για θέματα οριοθέτησης περιοχών Νατούρα...καθώς και για το πόσα θα πάρουν οι πρώτοι από τους δεύτερους ως αντάλλαγμα για τις πλάτες που τους κάνουν. ΟΥΣΤ!!!!










Αγγελής

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Βιετνάμ: Γήπεδα του γκολφ απειλούν τις καλλιέργειες ρυζιού

Αναδημοσίευση από tvxs.gr




Phan Thiet, Βιετνάμ. Πρόκειται για την πιο καπιταλιστική περιοχή του Κομουνιστικού Βιετνάμ. Από τους πλούσιους για τους πλούσιους. Μία πληθώρα γήπεδα του γκολφ εκτοπίζει χιλιάδες αγρότες και ρημάζει τις καλλιέργειες ρυζιού πάνω στις οποίες στηρίζεται η χώρα.

Μέχρι και πέρυσι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ειδικών, εκδιδόταν μια άδεια την εβδομάδα περίπου για νέα γήπεδα. Αν είχαν πραγματοποιηθεί όλα τα σχέδια, ο αριθμός των γηπέδων θα πλησίαζε τον αντίστοιχο της Νότιας Κορέας – 200 γήπεδα – στην οποία το γκολφ αποτελεί το νούμερο ένα σπορ.

Σύμβουλοι τέτοιων επιχειρήσεων συνέλαβαν την ιδέα μίας σειράς από 8 γήπεδα με το όνομα «Ho Chi Minh Golf Trail» (Γήπεδο Γκολφ του Χο Τσι Μινχ). Με το όνομα του Χο Τσι Μινχ στην ταμπέλα του, τραβάει σίγουρα την προσοχή παραπέμποντας στο ηρωικό παρελθόν του Βιετνάμ αλλά και επαναπροσδιορίζοντάς το ως ένα «εμπορικό χτύπημα».

Για μία χώρα πάντως που στο τέλος του πολέμου, το 1975, είχε μόλις δύο γήπεδα και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις έχει μόλις 5.000 παίκτες του γκολφ σήμερα, η αύξηση στις σχετικές κατασκευές είναι περισσότερο από εντυπωσιακή τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Πολλές αντιδράσεις προέκυψαν πάντως από τα ΜΜΕ, τους ακαδημαϊκούς αλλά και τους πολιτικούς της χώρας, σχετικά με το κοινωνικό και το περιβαλλοντολογικό κόστος που συνεπάγεται η τόσο εκτεταμένη κατασκευή γηπέδων του γκολφ.

Το 2008, ο Πρωθυπουργός Nguyen Tan Dung, αποφάσισε την ανάσχεση της κατασκευής γηπέδου που εκκρεμούσε και τον περασμένο Ιούνιο η Κυβέρνηση διέταξε την ακύρωση 50 αντίστοιχων έργων. Πολλά είναι ωστόσο αυτά που βρίσκονται υπό κατασκευή, δεδομένου βέβαια ότι η χώρα έχει ήδη 13 πλήρως εξοπλισμένες εγκαταστάσεις για γκολφ.

«Οι κατασκευαστές και οι ξένοι επενδυτές υποστηρίζουν ότι θέλουν να κάνουν τη χώρα έναν τουριστικό προορισμό και για να το πετύχεις αυτό πρέπει να προσφέρεις αρκετές υπηρεσίες, όπως το γκολφ», τόνισε ο Αμερικανός γενικός διευθυντής του Ocean Dunes Golf Club και του Dalat Palace Golf Club, Kurt Greve. Οι περισσότεροι από τους τουρίστες προέρχονται από την Ασία και ειδικά τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία, όπου οι εγκαταστάσεις του γκολφ είναι «τίγκα» στον κόσμο.

Στην προσπάθειά του να εκβιομηχανισθεί το Βιετνάμ έχει ήδη χάσει τεράστιες εκτάσεις γης για την κατασκευή εργοστασίων και διαφόρων εγκαταστάσεων. Σύμφωνα με το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης, η γη που αναφερόταν στις καλλιέργειες ρυζιού, που αποτελεί το βασικό προϊόν της χώρας και των εξαγωγών της, έχει μειωθεί κατά ένα εκατομμύριο acres από το 2000 έως το 2006.


65% από τη γη που συμπεριλαμβάνεται στις επενδύσεις που γίνονται τώρα θα χρησιμοποιηθούν για κατασκευή γηπέδων του γκολφ, ενώ η υπόλοιπη γη θα χρησιμοποιηθεί για ξενοδοχεία, θέρετρα, βίλες, εγκαταστάσεις οικολογικού τουρισμού, πάρκα κλπ.

Μία λύση είναι η αλλαγή του φορολογικού συστήματος, επισήμανε ο Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για την Επιστήμη, την Τεχνολογία και το περιβάλλον, Nguyen Dang Vang. «Τα γήπεδα του γκολφ αναφέρονται σε πλούσιους. Δεδομένης της καταστροφής καλλιεργήσιμων εκτάσεων και της πρόκλησης της μόλυνσης, οι φόροι θα έπρεπε να είναι αντιστοίχως υψηλοί», δήλωσε στην εφημερίδα Tuoi Tre. Τελικά όταν οι πλούσιοι παίζουν, φαίνεται πως το αντίτιμο το πληρώνουν οι φτωχοί. Πράγματι οι εγκαταστάσεις του γκολφ, φορολογούνται με χαμηλό συντελεστή και αποτελούν συμφέρουσα επιχείρηση για έναν επενδυτή.

Οι εγκαταστάσεις ενός μοναδικού γηπέδου του γκολφ μπορεί να στοιχίζει τη γη από χιλιάδες αγρότες, εκτοπίζοντας χιλιάδες ανθρώπους και μερικές φορές ρημάζοντας ολόκληρες επαρχίες, ενώ πολύ λίγοι από αυτούς βρίσκουν δουλειά στα νέα γήπεδα του γκολφ.

Για παράδειγμα, όταν κατασκευάστηκε το γήπεδο Dai Lai στην επαρχία του Vinh Phuc, απομάκρυνε χιλιάδες ανθρώπους από τη γη τους αλλά προσέφερε δουλειά μόλις σε 30 από τους κατοίκους, σύμφωνα την σχετική αναφορά.

Εκτός από τη γη, οι εγκαταστάσεις του γκολφ είναι επιπλέον πληγή για τα αποθέματα νερού, καθώς υπολογίζεται ότι ένα γήπεδο με 18 τρύπες μπορεί να χρειάζεται 177.000 κυβικά νερού την ημέρα, ποσότητα που καλύπτει 20.000 νοικοκυριά.

Πηγή: New York Times




Αγγελής
Herpetofauna of Greece