Κυριακή 31 Μαΐου 2009

"Ανάπτυξη": Από την Ισπανία με αγάπη.....προσεχώς και στην Ελλάδα

- Διάβασα πως η αγροτική ζωή θα βελτιωθεί πολύ
- Ναί, όταν επιστρέψουν οσοι πήγαν να δουλέψουν γκαρσόνια στην παραλία και φέρουν μαζί τους τα τρανζίστορ τους.

Η ανάπτυξη που θάρθη σε λιγα χρόνια και στα δικά μας μέρη συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ισπανία (και σε διάφορα άλλα μέρη του κόσμου υποθέτω).
Στις ακτές της Ανδαλουσίας, μια πολιτεία ολόκληρη Ξενοδοχεία. Οι Γερμανοί τουρίστες έχουν πληρώσει "All inclusive" και δέν βγαίνουν απο μέσα.
Αποψιλωμένο τοπίο γύρω. Γερανοί σηκώνουν κι' άλλα Ξενοδοχεία στα μέρη που απόμειναν.

- Πολλή ξεραίλα ομως ρε παιδί μου
- Α, εδώ που βλέπετε ήταν ένα δάσος. Κάηκε ομως πρίν απο χρόνια .. και μετά ήρθε η ανάπτυξη.

Μολις πείς να βγείς απο τον κεντρικό δρόμο και να ανηφορίσεις σε κανα χωριό ....φτώχεια καταραμένη

- Καλά, και ποιός τα χτίζει ολα αυτά τα ξενοδοχεία;
- Εταιρείες ... ξέρω γώ απο πού;

(Η γελοιογραφία είναι του Ισπανού Antonio Mingote)


παρμένο από το ιστολόγιο giorgas.blogspot.com




Α
(ΑΛΦΑ)


Σάββατο 30 Μαΐου 2009

Καλαμάτα: Διαδήλωσαν την αντίθεση τους στις κεραίες του Μεσσηνιακού ΓΣ

Την αντίθεση τους στις κεραίες κινητής τηλεφωνίας -που συνεχίζουν να βίσκονται στους πυλώνες φωτισμού του γηπέδου του Μεσσηνιακού- διαδήλωσαν οι κάτοικοι της περιοχής, για ακόμα μια φορά, χθες το απόγευμα, την ίδια στιγμή που στο γήπεδο γινόταν η τελετή ονομασίας του σε "γήπεδο Σταύρος Παπαδόπουλος".
Με πανώ και πλακάτ, οι κάτοικοι είχαν συγκεντρωθεί απέναντι από την πύλη του γηπέδου διαμαρτυρόμενοι σιωπηλά για τη συνεχιζόμενη παρουσία των κεραιών, αλλά και για την απαξίωση με την οποία -όπως κατήγγειλαν- αντιμετωπίζει τις ανυσηχίες τους η διοίκηση του συλλόγου.
Ταυτόχρονα αμφισβητούν τα αποτελέσματα από τις μετρήσεις ακτινοβολίας, παρατηρώντας ότι το ειδικό μηχάνημα έχει τοποθετηθεί σε λάθος σημείο.
Δηλώνοντας ότι είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους μέχρι να δικαιωθούν, κάλεσαν παράλληλα τη διοίκηση του Μεσσηνιακού να αντιληφθεί το πρόβλημα που -όπως είπαν- προκαλούν οι κεραίες αυτές στους κατοίκους της γύρω περιοχής και να προβεί στην απομάκρυνση τους.
"Θα ήταν καλύτερα και για το Μεσσηνιακό να ξηλώσει τις κεραίες έτσι ώστε να μη δημιουργείται κανένα πρόβλημα. Ο Μεσσηνιακός όμως δεν έχει ανταποκριθεί σε καμία από τις διαμαρτυρίες μας, δεν έχουν έρθει να μας βρουν ποτέ, ούτε έχει διαψεύσει ποτέ ότι οι κεραίες λειτουργούν. Σήμερα μας δόθηκε η ευκαιρία, με αφορμή την εκδήλωση στο γήπεδο, να διαμαρτυρηθούμε για άλλη μια φορά, ζητώντας την πλήρη απομάκρυνση των κεραιών, που έχουν τοποθετηθεί παράνομα, πέρυσι" δήλωσε, μεταξύ άλλων, εκ μέρους των κατοίκων η Νέλλη Αδαμοπούλου, που χαρακτήρισε αβάσιμες τις αναφορές ορισμένων δικτυακών τόπων στις οποίες υποστηρίζεται ότι δεν υφίσταται πρόβλημα με ακτινοβολίες στην περιοχή γύρω από το γήπεδο:
"Σε διάφορα σάιτ στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ότι δεν υπάρχει ακτινοβολία από τις κεραίες στο γήπεδο του Μεσσηνιακού. Θεωρούμε ότι αυτές οι μετρήσεις δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, καθώς το ΚΚΕ είχε κόψει το ρεύμα στις κεραίες και γι' αυτό το λόγο προκύπτουν τα αποτελέσματα αυτά ασχέτως αν ειδήμονες και μη, όπως κάποιοι από το δήμο, λένε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί οι μετρητές δεν έδωσαν στοιχεία ακτινοβολίας.
Εμείς θεωρούμε ότι αυτού του είδους οι μετρήσεις είναι λανθασμένες, αφ' ενός γιατί οι κεραίες, απ' όσο γνωρίζουμε, δεν ηλεκτροδοτούνται και αφ' ετέρου γιατί ο μετρητής έχει μπει κάτω από τις κεραίες, όπου η πάγια ακτινοβολία είναι μικρή. Θέλουμε να ζητήσουμε, γι' άλλη μια φορά, να απομακρυνθούν τελείως οι κεραίες ώστε να διασφαλίσουμε ότι δε λειτουργούν. Ναι μεν από το ΚΚΕ έχουν κόψει κάποια από τα καλώδια, όμως δε θα είμαστε ποτέ σίγουροι αν έχουν επανηλεκτροδοτηθεί οι κεραίες μέσα από το χώρο του γηπέδου, στον οποίο δεν έχουμε πρόσβαση" σημείωσε η εκπρόσωπος των κατοίκων.
Επαναβεβαίωσε δε τη θέληση τους για συνέχιση του αγώνα, μέχρι την τελική απομάκρυνση των κεραιών:
"Δεν έχουμε σταματήσει να αγωνιζόμαστε για να φύγουν οι κεραίες, παρ' όλο που για κάποιο διάστημα φάνηκε ότι υπήρχε ανάπαυλα στον αγώνα μας. Απλώς, το τελευταίο διάστημα κινηθήκαμε περισσότερο γραφειοκρατικά και όχι με συγκεντρώσεις. Έχουμε προσφύγει στο ΥΠΕΧΩΔΕ και είμαστε βέβαιοι ότι οι κεραίες δεν θα αδειοτηθούν ποτέ γιατί εξ αρχής υπάρχει έκθεση αυθαιρέτου από την Πολεοδομία.
Το δημοτικό συμβούλιο Καλαμάτας μας στηρίζει, ενώ η νομαρχία έχει πάρει απόφαση, αλλά αν δεν προχωρήσουν περαιτέρω, να ξηλώσουν δηλαδή τις αυθαίρετες κατασκευές, δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο από εμάς, πέρα από το να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, έστω και γραφειοκρατικά".

Β.Γ.Μ., εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 30/5/2009




Α (ΑΛΦΑ)

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Ο αγώνας κατά των κεραιών κινητής τηλεφωνίας, στο γήπεδο του Μεσσηνιακού, στην Καλαμάτα συνεχίζεται...

Από το πρωτοσέλιδο της σημερινής ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 28/5/2009:

Διαμαρτυρία για τις κεραίες του Μεσσηνιακού

Ανοιχτή συγκέντρωση διαμαρτυρίας, με αίτημα την απομάκρυνση των κεραιών κινητής τηλεφωνίας από τους πυλώνες φωτισμού στο γήπεδο του Μεσσηνιακού, διοργανώνουν κάτοικοι της περιοχής, αύριο στις 6:30 το απόγευμα. Η συγκέντρωση, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, θα πραγματοποιηθεί μπροστά στην είσοδο του γηπέδου, στην πλατεία Άρεως (τέρμα της οδού Μαυρομιχάλη).


χάρτης εδώ



Α (ΑΛΦΑ)

Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Η Γκιώνα στην Αθήνα

(κλικ πάνω στην εικόνα)

Περισσότερα εδώ: http://gionaoros.wordpress.com/2009/05/24/1-14/


παρμένο από το ιστολόγιο: Η καλύβα ψηλά στο βουνό



Α (ΑΛΦΑ)

Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

Πασχαλινές Απο-δράσεις


Την Μεγάλη Παρασκευή, πέντε Χαμαιλέοντες κρέμασαν ένα πανό που έγραφε: κλέβουν το νερό για πισίνες και γήπεδα γκολφ. Το σημείο που μπήκε είναι κοντά στην περιοχή «Μηδέν» στην Πύλο, στο δρόμο Καλαμάτας – Πύλου και δίπλα ακριβώς από την λιμνοδεξαμενή που έχει κατασκευαστεί από τον Β. Κωνσταντακόπουλο για τις ανάγκες της ΠΟΤΑ (μΠίζνα Ολοκληρωτικής καΤαστροφής του περιβΑλλοντος) ...δηλ. για το πότισμα των γηπέδων γκολφ κτλ.


(εδώ το έργο τέχνης!!! του εφοπλιστή όπως φαίνεται από το σημείο που κρεμάστηκε το πανό)

Τα αντανακλαστικά του Κωνσταντακόπουλου και των σκύλων του ήταν απρόσμενα άμεσα: την άλλη μέρα το πανό είχε κατέβει. Αυτό που συμπεράναμε οι χαμαιλέοντες που κάναμε την παρέμβαση αυτή, είναι ότι: η αλήθεια πονάει και πρέπει να φιμώνονται τα στόματα αυτών που την λένε. Παρόλα αυτά θα συνεχίσουμε να την λέμε με τα μέσα που έχουμε και τους τρόπους που γνωρίζουμε. Είτε μέσα απ’ το blog, είτε με παρόμοιες κινήσεις όταν βρισκόμαστε στην Μεσσηνία.





ΧΑΔΑ Μεσσηνίας: Επικίνδυνοι για πυρκαγιές οι περισσότεροι



Επικίνδυνοι για την εκδήλωση πυρκαγιών, είναι οι περισσότεροι χώροι εναπόθεσης αστικών απορριμμάτων της Μεσσηνίας, που βρίσκονται σε χαράδρες και ρέματα, εντός ή πλησίον δασικών εκτάσεων, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της επιτροπής που έλεγξε τους χώρους αυτούς.
Η επιτροπή έλεγξε τους χώρους στους δήμους Αετού, Αίπειας, Ανδανίας, Ανδρούσας, Αριστομένους (4), Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Δωρίου, Ιθώμης, Καλαμάτας, Κορώνης (2), Κυπαρισσίας, Μεθώνης, Μελιγαλά, Μεσσήνης, Νέστορος, Πεταλιδίου, Πύλου, Φιλιατρών και της Κοινότητας Τρικόρφου.

Παρατηρήσεις και ελλείψεις

Σύμφωνα με τα όσα κατέγραψε η επιτροπή, η συντριπτική πλειοψηφία των Δήμων .........

προβαίνει σε απόρριψη χωρίς διαχείριση των απορριμμάτων. Μόνο ο Δήμος Πύλου καίει τα απορρίμματα, ενώ, οι Δήμοι Ανδρούσας, Μεσσήνης, Κορώνης (Βασιλίτσι), Αριστομένους, Πεταλιδίου, Νέστορος, Αετού, Δωρίου, Κυπαρισσίας, Αυλώνος, Φιλιατρών, Καλαμάτας και Ιθώμης τα επικαλύπτουν με χώμα.
Πλήρως περιφραγμένο χώρο με συρματόπλεγμα, έχουν οι Δήμοι Γαργαλιάνων, Μεσσήνης, Πύλου, Κυπαρισσίας και Καλαμάτας. Ελλιπή οι Δήμοι Αετού, Αίπειας, Ανδρούσας, Αριστομένη, Ιθώμης, Μελιγαλά, Κορώνης (Βασιλίτσι) και Δωρίου. Τέλος, χωρίς περίφραξη είναι οι Δήμοι Ανδανίας, Αυλώνος, Νέστορος, Πεταλιδίου και Φιλιατρών.

Αντιπυρική ζώνη περιμετρικά του χώρου περίφραξης διαθέτουν οι Δήμοι Γαργαλιάνων, Δωρίου, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και Καλαμάτας, χωρίς όμως οι περισσότερες από αυτές να έχουν τα προβλεπόμενα μέτρα πλάτους (50 μέτρα), ενώ απαιτείται καθαρισμός. Χωρίς αντιπυρική ζώνη είναι οι χώροι στους Δήμους Αίπειας, Ανδανίας, Ανδρούσας, Αριστομένους, Ιθώμης, Μελιγαλά, Κορώνης (Βασιλίτσι), Αετού, Αυλώνος, Μεσσήνης, Νέστορος, Πεταλιδίου και Πύλου.
Φυλάσσονται κατά τους καλοκαιρινούς μήνες μόνο οι χώροι σε Γαργαλιάνους και Καλαμάτα, ενώ ουδείς από τους Δήμους διαθέτει λάκκο βάθους 2 μέτρων για την απόθεση των απορριμμάτων.

Προειδοποιητικές σημάνσεις κινδύνου πυρκαγιάς διαθέτουν μόνο οι χώροι σε Καλαμάτα, Μελιγαλά, Ανδανία, Μεσσήνη, Κυπαρισσία και Ανδρούσα, ενώ, κατευθυντήριες πινακίδες έχουν αυτοί σε Γαργαλιάνους, Αίπεια, Αριστομένη, Πεταλίδι και Ανδρούσα.
Δεξαμενή νερού διαθέτουν οι Δήμοι Αίπειας, Δωρίου, Καλαμάτας, Ανδρούσας, Κορώνης (Βασιλίτσι), Αριστομένους, Ιθώμης, Κυπαρισσίας, Πεταλιδίου, Πύλου, Αετού, Φιλιατρών και Γαργαλιάνων.
Παροχή νερού από πυροσβεστικό κρουνό διαθέτουν μόνο οι Δήμοι Ανδρούσας, Αριστομένους, Μελιγαλά, Μεσσήνης, Πεταλιδίου και Νέστορος.
Πρόβλεψη για άμεση επέμβαση υδροφόρου οχήματος του Δήμου έχουν οι Δήμοι Μεσσήνης, Φιλιατρών, Νέστορος, Κυπαρισσίας και Καλαμάτας.

Τέλος, πρόβλεψη για άμεση επέμβαση σκαπτικών μηχανημάτων έχουν οι Δήμοι Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Καλαμάτας, Κυπαρισσίας, Νέστορος, Πεταλιδίου, Φιλιατρών, Κορώνης (Βασιλίτσι), Αριστομένους, Μεσσήνης, Πύλου και Δωρίου.

Προφυλάξεις
Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια των ημερών της αντιπυρικής περιόδου, με δείκτη επικινδυνότητας 4 και 5 για τη συγκεκριμένη περιοχή, επιβάλλεται η παρουσία υδροφόρου οχήματος με μέριμνα του Δήμου ή της Κοινότητας.

Πηγή: Θάρρος

παρμένο από το ιστολόγιο: Φιλιατρά News



*Οι φωτογραφίες από τον ΧΑΔΑ του Αγίου Νικολάου στην Πύλο είναι παρμένες από το ιστολόγιο Πύλος-Navarino


Τα συμπεράσματα δικά σας...


Α
(ΑΛΦΑ)

Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

"Απάντηση" του δημάρχου Πύλου Γ.Χρονόπουλου στους 4 δημοτικούς συμβούλους


(κλικ επάνω)

παρμένο από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 21/5/2009

η ανακοίνωση των 4 δημοτικών συμβούλων που έχει προηγηθεί εδώ



Α
(ΑΛΦΑ)


Τελικά το κακό με της κεραίες κινητής τηλεφωνίας έχει "παρατραβήξει" στη Μεσσηνία


Αυτοκόλλητο της Πρωτοβουλίας Συντρόφων για τις κεραίες στην Καλαμάτα (κλικ επάνω)


Δεν έχει κλείσει πάνω από 3 μήνες ζωής το ιστολόγιο μας και έχουμε παρατηρήσει παρακολουθώντας παράλληλα τον τοπικό τύπο πως οι εγκαταταστάσεις (και οι άδειες εγκταταστάσεων) κεραιών κινητής τηλεφωνίας "δίνουν και παίρνουν" στη Μεσσηνία. Μετά την Πύλο, την Ανδριανή, το Πετρίτσι, τον Αριστομένη, την Καλαμάτα (στο Γήπεδο του Μεσσηνιακού η εγκατάσταση από φορείς και το ξήλωμα από πολίτες έχει πλέον γίνει "άθλημα") κλπ κλπ έρχεται η σειρά των Γαργαλιάνων και της Αυλώνας στην περίπτωση των οποίων η αδειοδότηση έπεται της εγκατάστασης.
Συγκεκριμένα διαβάζουμε στο πρωτοσέλιδο της σημερινής "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ":

"Άδειες για δύο κεραίες κινητής τηλεφωνίας που έχουν εγκατασταθεί στη Μεσσηνία, δόθηκαν από την Περιφέρεια Πελοποννήσου. Συγκεκριμένα ο περιφερειάρχης Νίκος Αγγελόπουλος ενέκρινε τους περιβαλλοντικούς όρους για τους σταθμούς βάσης κινητής τηλεφωνίας: της Cosmote που είναι εγκατεστημένος στο κτήριο του ΟΤΕ στους Γαργαλιάνους, και της Wind που έχει εγκατασταθεί πλησίον της Αυλώνας στο Δήμο Αυλώνος και ο οποίος χρησιμοποιείται από κοινού με τη Vodafone".



Α (ΑΛΦΑ)

Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Αγρός: Αυτοδιαχειριζόμενο Κατειλημμένο Έδαφος στο πάρκο Τρίτση

Κείμενο του αυτοδιαχειριζόμενου κατειλημμένου αγρού:


ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΕΙ

ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ από τις 16 Μαΐου ένα χώρο μέσα στο Πάρκο περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης. Σκοπός μας να δημιουργήσουμε μια εστία αντίστασης στα σχέδια της «ανάπτυξης», ιδιωτικοποίησης και εξαφάνιση
ς του πάρκου, αλλά και κάθε δημόσιου χώρου. Διαφόρων ειδών αρπακτικά, που κόπτονται για τη σωτηρία του πάρκου (δήμοι, ΑΣΔΑ, ιδιώτες και ΥΠΕΧΩΔΕ), επέτειναν από κοινού την εγκατάλειψη του, ανοίγοντας το δρόμο στην εμπορευματοποίηση και στον ελεγχόμενο χαρακτήρα του (security, μπάτσοι, συρματοπλέγματα, περιορισμένο ωράριο λειτουργίας...). Απέναντι στις αδηφάγες πρακτικές των επίδοξων σωτήρων, το αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος στο πάρκο Τρίτση θέλει να αντισταθεί στα γρανάζια των μηχανισμών που λεηλατούν τη ζωή και το χώρο-χρόνο μας.
Πολλοί και πολλές από εμάς, που συμμετέχουμε σε αυτήν την κατάληψη, δραστηριοποιούμασταν για περισσότερο από τρία χρόνια στο εγχείρημα του αυτοδιαχειριζόμενου αγρού Καματερού, στο αγρόκτημα της οδού Δαβάκη (δεσμευμένο επί 20ετίας από τον αντίστοιχο δήμο για «κοινωφελείς» σκοπούς). Ένα εγχείρημα στο οποίο πραγματοποιήσαμε συλλογικά, αντιιεραρχικά, αδιαμεσολάβητα, πλήθος δραστηριοτήτων: καλλιέργειες, εκδηλώσεις προβολές, εργαστήρι κεραμικής και παιδότοπο. Μετά την πρώτη εκδήλωση στον αγρό, σχετικά με την λεηλασία της φύσης, δεχθήκαμε έξωση απ
ό τους ιδιοκτήτες, οι οποίοι σε συντονισμένη επίθεση με μπάτσους και δημοτική αρχή, μας κατηγόρησαν για «παράνομη συνάθροιση και συνεύρεση» στο χώρο του αγρού, αποκαλύπτοντας και σε αυτή την περίπτωση τις πτυχές ολοκληρωτισμού του τόσο "εξιδανικευμένου" δημοκρατικού καθεστώτος. Παρότι όμως σήμερα δεν είμαστε πλέον στο συγκεκριμένο έδαφος, ο αγώνας μας συνεχίζεται, λίγο πιο πέρα, στο πάρκο, μαζί με νέους συντρόφους και συντρόφισσες.
Έπειτα από την έξωση μας απο τον αγρό Καματερού, εδώ και ένα χρόνο, συναντιόμαστε στο πάρκο, κάνουμε τις συνελεύσεις μας εδώ και παρεμβαίνουμε (με μοιράσματα κειμένων και μικροφωνικές). Θέλοντας να συνεχίσουμε τη δράση μας και να επανοικειοποιηθούμε ό,τι μας ανήκει, αποφα
σίσαμε να καταλάβουμε ένα κομμάτι γης σε αμιγώς δημόσιο χώρο. Στο κατειλημμένο έδαφος και μέσα απο το χώρο του πάρκου, σκοπό έχουμε να επιτεθούμε στα κυρίαρχα αναπτυξιακά σχέδια, χωρίς να αγνοούμε τη σύνδεση τους με τα υπόλοιπα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα όπως τα εργασιακά, την καταστολή, το σεξισμό, το ρατσισμό... Ο αγώνας ενάντια στη λεηλασία της φύσης, είναι κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στις επιβολές του εξουσιαστικού αυτού πολιτισμού.
Η καλλιέργεια με παραδοσιακές ποικιλίες σπόρων, συλλογικά, αντιιεραρχικά και μακριά από τα όποια βιομηχανοποιημένα κυρίαρχα πρότυπα, θα αποτελεί σταθερή δραστηριότητα του νέου εγχειρήματος, μέσα στο πάρκο της εγκατάλειψης, των άρρωστων φυτών, των παρατημένων δέντρων για
να επιτεθεί στα επιβαλλόμενα διατροφικά μοντέλα, να σπάσει όσο γίνεται το δίπολο παραγωγού-καταναλωτή, να καταδείξει ότι η βλάστηση στο πάρκο είναι ζήτημα όλων μας και όχι του κάθε κερδοσκοπικού φορέα. Ουσιαστικά οι δραστηριότητες στον αγρό θα έχουν να κάνουν με αυτό που πραγματικά θα έπρεπε να είναι το πάρκο: ένας ελεύθερος χώρος, όπου καθένας και καθεμία μπορεί να έρθει σε επαφή με τη φύση, με άλλους ανθρώπους και τα ζώα, να τρέξει, να παίξει να καλλιεργήσει, να αυτομορφωθεί...
Επιπλέον, σε άμεση συνάρτηση με τα παραπάνω προτάσσουμε ως απάντηση στην ολοένα εντεινόμενη καταστροφή, που με βάση τις πολιτικές της ανάπτυξης συντελείται στις περιοχές μας και όχι μόνο, τη δημιουργία ανοιχτών συνελεύσεων, στις οποίες η καθεμία και ο καθένας θα μπορεί να έχει πραγματικά ενεργό θέση σε ό,τι υποθηκεύει τη ζωή του/της. Χαρακτηριστικά παραδείγματα παρέμβασης σε δημόσιους χώρους, ανάμεσα σε πληθώρα αυτοοργανωμένων κινήσεων στις γειτονιές της Αθήνας, αποτελούν: η δράση των κατοίκων των Πατησίων και της Κυψέλης που, από τον Ιανουάριο του 2009, ξαναδημιουργούν και διαχειρίζονται συλλογικά και αυτοοργανωμένα το πάρκο στη συμβολή των οδών Κύπρου και Πατησίων, αντιστεκόμενοι στα σχέδια του δήμου Αθηναίων ο οποίος κατέστρεψε το πάρκο με σκοπό να δημιουργήσει parking, όπως επίσης και η δράση των κατοίκων των Εξαρχείων, που από το Μάρτιο μετέτρεψαν το πρώην parking ιδιοκτησίας TEE, στη συμβολή των οδών Ναυαρίνου και Ζωοδόχου πηγής, σε δημόσιο, συλλογικά διαμορφωμένο και αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο.
Σε μια πόλη, που το χώμα και το πράσινο κατα
βροχθίζονται από το τσιμέντο και την άσφαλτο και ο δημόσιος χώρος από το εμπόριο και την κερδοσκοπία, που οι δημοτικοί ηγετίσκοι εξυπηρετούν και εμπλουτίζουν τα κυρίαρχα σχέδια στις γειτονιές μας, που ο έλεγχος και η καταστολή σκιάζουν την κάθε κίνηση της καθημερινότητας μας, το αυτοδιαχειριζόμενο κατειλλημένο έδαφος στο πάρκο Τρίτση θέλει να είναι χώρος ελευθερίας. Έδαφος όπου, με φροντίδα και συντροφικότητα, θα φυτρώνει πάντα αντίσταση.
Η κατάληψη είναι ένας ανοιχτός χώρος για ό
σες και όσους ενδιαφέρονται για το εγχείρημα. Ένας χώρος επικοινωνίας, αντιπληροφόρησης, καλλιέργειας της γης, συλλογικών δράσεων, ανταλλαγής σπόρων και όσων άλλων αποφασίζει η συνέλευση.

*Η συνέλευση του εγχειρήματος θα πραγματοποιείται κάθε Κυριακή στις 12 μ.μ., όπου θα συζητούνται
τα πρακτικά ζητήματα, ο λόγος και οι δράσεις μας.
*Απο την πρώτη εβδομάδα, θα γίνονται προεργασίες καλλιέργειας

ΑΓΡΟΣ (αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος)

Μαΐος 2009


Εκδηλώσεις του Αγρού (κλικ πάνω στην εικόνα):

από το ιστολόγιο του Αγρού: eleftherosagros.blogspot.com



Α (ΑΛΦΑ)

Πάρκο Τρίτση: Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης εγκατάλειψης και λεηλασίας

Σύντομο ιστορικό του χώρου του Πάρκου

Το σημερινό πάρκο αποτελούσε επί τουρκοκρατίας μέρος ενός μεγαλύτερου τσιφλικιού που ανήκε στον Τούρκο διοικητή Μεμίσαγα, αν και κατά μία έννοια συνεχίζει να αποτελεί τσιφλίκι, των κεντρικών και τοπικών αρχών σήμερα. Η ευρύτερη περιοχή ήταν καλυμμένη με ελαιώνες, εσπεριδοειδή αλλά και αρκετές καλλιεργήσιμες εκτάσεις που ανάμεσα τους αναπτύχθηκαν μικρά αρβανιτοχώρια με αγροτικό και κτηνοτροφικό πληθυσμό.Οι τότε τσιφλικάδες (κυρίως Τούρκοι αλλά όχι μόνο) συνήθιζαν να καταπατούν, είτε με τα όπλα είτε με την εξουσία που κατείχαν, τεράστιες εκτάσεις και με τον καιρό αποκτούσαν τίτλους ιδιοκτησίας  που τους έδινε το δικαίωμα να τα πουλάνε πλέον με ‘νόμιμο’ τρόπο. Κάπως έτσι και η περιοχή του πάρκου, αφού πέρασε από διάφορα χέρια πλούσιων Ελλήνων και  Άγγλων, κατέληξε στη βασιλική οικογένεια που το διαμόρφωσε σε ένα ενιαίο κτήμα 2500 στρεμμάτων. Η Αμαλία, βασίλισσα τότε του ελληνικού κράτους, δημιούργησε, μεταξύ του 1848-1861, μια πρότυπη αγροκτηνοτροφική μονάδα κι έχτισε έναν πύργο για την ευχάριστη διαμονή της. Πριν προλάβει όμως να χαρεί το ‘’θεάρεστο’’ έργο της, καταργείται η βασιλεία του  Όθωνα (1862) και η διαχείριση περνά στο  υπουργείο  οικονομικών. Οι νέοι κρατικοί τσιφλικάδες πουλούν το κτήμα στον Σίνα και αυτός με τη σειρά του στον Σερπιέρη, ιδιοκτήτη των μεταλλείων Λαυρίου και γνωστό για την αγριότητά του απέναντι στους εργάτες και μεταλλωρύχους που δούλευαν στην εταιρία του.

Μέχρι το 1987 η περιοχή δεν έχει ενιαίο χαρακτήρα και η έκταση συνεχώς συρρικνώνεται. Στο νότιο μέρος χτίζονται κτίρια και μηχανουργεία του υπουργείου γεωργίας, οι δήμοι φτιάχνουν αμαξοστάσια για τα απορριμματοφόρα, ενώ μεγάλη έκταση καταλαμβάνει και το ίδρυμα Μητέρα. Λίγο πιο ψηλά, χτίζεται τη δεκαετία του ‘70 το δημοτικό γήπεδο Ιλίου και παράλληλα ο ίδιος δήμος, καταπατά και διεκδικεί δεκάδες στρέμματα γύρω από αυτό. Επίσης καταπατημένη είναι από τους προσκόπους έκταση πολλών στεμμάτων, που τους ‘’παραχώρησε’’ ο βασιλιάς ενώ σε διαφορετικές περιόδους χτίζονται τα ιδρύματα νεότητας, Θεοτόκος και αποκατάστασης αναπήρων. Το 1987 κατοχυρώνεται ο ενιαίος χαρακτήρας του χώρου και ξεκινούν οι πρώτες μελέτες για τη δημιουργία του πάρκου. Παρόλα αυτά, μια έκταση περίπου 360 στρέμματα που κατέχουν οι απόγονοι του Σερπιέρη, μένει εκτός πάρκου καθώς καμία κρατική υπηρεσία δεν κινητοποιήθηκε ώστε να την απαλλοτριώσει. Αντιθέτως, το 1995 με απόφαση του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Λαλιώτη, εντάσσονται στο σχέδιο πόλης 120 στρέμματα, από τα οποία τα 44 οικοδομούνται από τις πολυεθνικές Carrefour και ster cinemas ενώ ο υπουργός οικονομικών Δρυς οριστικοποιεί την ιδιοκτησία των Σερπιέρηδων.

Το 1993 ξεκινούν τα έργα για το ‘’πρότυπο πάρκο περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης’’, χρηματοδοτούμενο κατά 75% από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα urban. Για δέκα περίπου χρόνια ο χώρος παραμένει εργοτάξιο αφού το μεγάλο φαγοπότι γύρω από τα δις, οι απίστευτες κακοτεχνίες και οι ελλείψεις σταματούν τη χρηματοδότηση και η ευρωπαϊκή επιτροπή δεν το δέχεται ως έργο. Την ευθύνη και επόπτευση των έργων εκείνη την περίοδο, έχει η τοπική αυτοδιοίκηση, δηλαδή οι όμοροι δήμοι και ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτικής Αθήνας (ΑΣΔΑ), οι ίδιοι δηλαδή που κραυγάζουν τώρα για την εγκατάλειψή του.

Το 2002 εντέλει ανοίγει τις πόρτες και επίσημα (ο κόσμος παρόλα αυτά το χρησιμοποιούσε για τις βόλτες του) και η διαχείριση του περνάει στα χέρια του Φορέα Διοίκησης και Διαχείρισης του Πάρκου που συστάθηκε την ίδια περίοδο. Στον φορέα αυτό συμμετέχουν το ΥΠΕΧΩΔΕ, ένα μέλος του Οργανισμού Αθήνας, της Νομαρχίας Αθήνας, εκπρόσωποι των τριών δήμων στους οποίους ανήκει χωροταξικά (Δήμοι Ιλίου, Καματερού και Αγ. Αναργύρων), ένα μέλος του ΑΣΔΑ και ένα μέλος του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθήνας.


Η μέχρι σήμερα δράση των επίδοξων σωτήρων του Πάρκου


Στα χρόνια που μεσολάβησαν, με μπροστάρηδες τους παραπάνω, στο προοριζόμενο για υπερτοπικό πόλο πρασίνου, στο μεγαλύτερο περιβαλλοντικό Πάρκο των Βαλκανίων, με τα 145 είδη πουλιών και την ιδιαίτερα πλούσια χλωρίδα, η εγκατάλειψη διατρανώθηκε, με την εμπορευματοποίηση να απειλεί πλέον ευθέως τον χαρακτήρα του ως ανοιχτού δημόσιου χώρου. Με πρόσχημα την εξεύρεση πόρων, λόγω της ανεπαρκούς -όπως διατείνονταν- χρηματοδότησης από το υπουργείο, στο πάρκο ξεφύτρωσαν διάφορα μικρά και μεγάλα μαγαζάκια, όπως το Νatura shop, το λούνα πάρκ -που αυτή τη στιγμή έχει φύγει- η καφετέρια, το ερπετάριο.

Φυσικά, δεν πρόκειται για κανενός είδους ανεπάρκεια ή αδιαφορία από την πλευρά του Φορέα. Αυτό που ουσιαστικά πάντα επιδιωκόταν, με τους κηδεμόνες δήμους να πρωτοστατούν, ήταν η ολοένα και μεγαλύτερη εγκατάλειψη του χώρου, ώστε στη συνέχεια να επικαλεστούν αυτήν ακριβώς την εγκατάλειψη, αφενός για να αναβαθμίσουν το ρόλο τους σε Φορέα σωτηρίας του Πάρκου -εισπράττοντας σε ψήφους για αυτή τους την ευαισθησία- και αφετέρου, να δρομολογήσουν -στον αντίποδα της εγκατάλειψης- μια χωρίς επιστροφή εμπορευματοποίησή του. Κι αυτό γιατί η ανάπτυξη της περιοχής, είναι γι’ αυτούς συνώνυμη των εμπορικών κέντρων και της κατανάλωσης, των δρόμων ταχείας κυκλοφορίας, των χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων, των σταθμών μετρό και προαστιακού...

Τους τελευταίους μήνες μάλιστα, οι τοπικοί δημοτικοί άρχοντες, ως πρωτοστατούντες μνηστήρες του Πάρκου, προκειμένου να αποσπάσουν την κοινωνική συναίνεση, υιοθέτησαν τον πολύ γνώριμο κυρίαρχο λόγο περί πράσινης διαχείρισής του. Επιδόθηκαν σε μια άνευ προηγουμένου γελοία επίδειξη ευαισθησίας, με δεντροφυτεύσεις και “σπαραξικάρδιες” εκκλήσεις με αφίσες και φυλλάδια για τη σωτηρία του Πάρκου. Ψευδοευαισθησία που εκλείπει τελείως, όταν ο δήμος Ιλίου έχοντας καταπατήσει μέρος του Πάρκου στα νότια, φτιάχνει χωματερή, γήπεδο και δρόμο, όταν αφανίζεται ο Πευκώνας των Αγ. Αναργύρων, αλλά και όταν οι δεσμευμένες - για “κοινωφελείς” σκοπούς - εκτάσεις από το δήμο Καματερού, παραδίδονται η μία πίσω απ’ την άλλη στους εργολάβους.


Το πάρκο ως παράδειγμα της γενικότερης πολιτικής χρήσης των δημόσιων χώρων

Τα παραπάνω δεν αποτελούν βέβαια στιγμές πολιτικής ευφυΐας των τοπικών αρχόντων για το πώς να βάλει κανείς στο χέρι, εύκολα και διακριτικά, τη δημόσια γη. Η πολιτική που εφαρμόζεται και στην περίπτωση του Πάρκου, εντάσσεται στα πλαίσια της αειφόρου ανάπτυξης, η οποία προωθείται περισσότερο από μια δεκαετία τώρα από την Ε.Ε. Ουσιαστικά πρόκειται για αναπτυξιακά έργα, που σύμφωνα με τους κυρίαρχους, θα μπορούν να αποφέρουν τα μέγιστα κέρδη, αξιοποιώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής και συμπεριλαμβάνοντας τα στο αρχικό project, ώστε να μην παρακωλύουν στη συνέχεια τη μπίζνα. Η αειφόρος ανάπτυξη ή βιώσιμη ανάπτυξη συνδυάζεται πάντα με τη νέα καραμέλα, αυτή του σεβασμού προς το περιβάλλον, ενώ στην πραγματικότητα αποσκοπεί στην περαιτέρω αποικιοποίηση της γης και τη διεύρυνση της εκμετάλλευσής της. Στην περίπτωση του Πάρκου αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξουν τέτοια επενδυτικά σχέδια που θα αξιοποιούν τον φυσικό πλούτο της περιοχής∙ για παράδειγμα θα μπορείς να ψωνίζεις σε ένα νέο υπερεξοπλισμένο MALL και μετά να τρως και να πίνεις έχοντας για θέα μια τεχνητή λίμνη με πάπιες, ενώ τα παιδιά θα περιηγούνται σε αίθουσες με ερπετά ή θα κάνουν bird watching… Αυτή την πολιτική ακολουθούν κατά γράμμα οι τοπικοί ηγετίσκοι, συνυπολογίζοντας ασφαλώς και τα διόλου ευκαταφρόνητα κονδύλια και μίζες που έχουν να καρπωθούν.

Προς επιβεβαίωση των όσων αναφέρθηκαν, η πρόσφατη απόφαση χρηματοδότησης του Πάρκου από το ΥΠΕΧΩΔΕ και τον όμιλο Λάτση. Σε συνάντηση που είχε ο Σουφλιάς με τον εκπρόσωπο του ΑΣΔΑ και τους κηδεμόνες δημάρχους, αποφασίστηκε η παροχή κονδυλίου 1.400.000 ευρώ και ετήσια χρηματοδότηση 400.000 ευρώ, για να αποκατασταθεί το πάρκο και να μπορέσει να “φιλοξενήσει” επενδύσεις που θα το συντηρούν. Η συμμετοχή του ομίλου Λάτση, γνωστού για την εμπλοκή του στην κατασκευή του MALL στο Μαρούσι, δεν αφήνει αμφιβολίες για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Επιπρόσθετα, στην ίδια συνεδρίαση, τέθηκε επικεφαλής του Φορέα διαχείρισης κάποια Συκιανάκη, εκ μέρους του Οργανισμού Αθήνας, η οποία πρόσφατα είχε εισηγηθεί τον αποχαρακτηρισμό μέρους του Υμηττού από δασική έκταση σε αστικό πάρκο. Οι σωστοί άνθρωποι, στις σωστές θέσεις… Με την όχι τυχαία τοποθέτηση της Συκιανάκη στην προεδρική θέση του Φορέα -την οποία για περισσότερα από έξι χρόνια καταλάμβαναν μόνο δήμαρχοι των περιοχών- οι δημοτικές αρχές θα νίψουν τας χείρας τους απέναντι στις όποιες αντιδράσεις υπάρξουν για την εξαφάνιση του πάρκου, διατηρώντας έτσι αμείωτα τα εκλογικά τους ποσοστά.


Και οι λοιποί καλοθελητές...
Πέρα από όλο αυτό το συρφετό, στο Πάρκο δραστηριοποιείται και μια μη κυβερνητική οργάνωση, η Ορνιθολογική Εταιρεία. Όπως όλες οι μη κυβερνητικές περιβαλλοντικές οργανώσεις, έτσι και η συγκεκριμένη αποτελεί μια καλή βιτρίνα περιβαλλοντικής ευαισθησίας, με διορθωτικές παρεμβάσεις στα θεσμικά περιβαλλοντικά “παραστρατήματα” και εκπαιδευτικά προγράμματα για τα πουλιά, που χαιρετίζονται και χρηματοδοτούνται από τη Vodafone. Ας μη γελιόμαστε. Οι οργανώσεις αυτές, με τις προτάσεις και τα προγράμματα για ορθολογικότερη μεταχείριση των οικοσυστημάτων, ουσιαστικά λειαίνουν τις πολιτικές λεηλασίας της φύσης από τους κυρίαρχους και τελικά καταφέρνουν να γίνονται οι πράσινοι διαμεσολαβητές στις θεσμικές διευθετήσεις.

Και ο κύκλος των επίδοξων σωτήρων του Πάρκου κλείνει με την Αριστερά, της οποίας οι οργανώσεις και δημοτικές παρατάξεις της περιοχής, είτε περιορίζονται σε ανώδυνες καταγγελίες για ανεπάρκεια και αδιαφορία του Φορέα, ζητώντας λογιστικούς ελέγχους, είτε διεκδικούν να αποδοθεί το Πάρκο στους κηδεμόνες δήμους για να το “φροντίσουν” αυτοί καταλλήλως. Πρόκειται για το γνωστό τρόπο με τον οποίο η αριστερά προωθεί το αγωνιστικό της προφίλ∙ η διεκδίκηση του Πάρκου δεν είναι παρά μια ακόμη ευκαιρία για την προώθηση του μοντέλου του ενεργού πολίτη, αυτού που με θλιβερές μαζώξεις και άσφαιρο καταγγελτικό λόγο εκτονώνει τις όποιες δυσαρέσκειες.


Τι σημαίνουν για την κυριαρχία οι δημόσιοι χώροι


Η τύχη των ελεύθερων χώρων είναι στενά συνδεδεμένη παγκοσμίως με τη μετάβαση στις νεωτερικές μορφές οργάνωσης, με την ενδυνάμωση του αστικού κράτους και τη δογματική αποδοχή του καπιταλισμού ως το μόνο βιώσιμο οικονομικό μοντέλο. Στα πλαίσια αυτά, από την αρχή της συγκρότησης του ελληνικού κράτους συντελέστηκε η αρπαγή της δημόσιας γης, η μετατροπή της σε κρατική ιδιοκτησία και η ακόλουθη εκποίηση της με πρόσχημα την ανάγκη για χρήμα, είτε για αναπτυξιακούς λόγους είτε απλά για την αποπληρωμή κρατικών χρεών.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το κράτος είναι αυτό που αποφασίζει για την τύχη του δημόσιου χώρου και τις χρήσεις του, χωρίς να χρειάζεται καν την παραμικρή κοινωνική συναίνεση ή συμφωνία πια. Κι επειδή όλα μετρώνται με τη λογική του κέρδους και την εξυπηρέτηση μεγάλων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, οι δημόσιοι χώροι πάντα καταλήγουν να πωλούνται στο παζάρι. Η γη αποτελεί πια το μεγαλύτερο πεδίο κερδοσκοπίας, χειραγώγησης κι ελέγχου πάνω στις ζωές μας.

Μέσα στις μεγαλουπόλεις, ως δημόσιος χώρος νοείται αυτός που περιχαρακώνεται στις τσιμεντένιες πλατείες, στους δρόμους και τα πεζοδρόμια και τα δημόσια κτήρια. Χώροι δηλαδή, αφιλόξενοι και άψυχοι, που σε καμιά περίπτωση δεν ενθαρρύνουν την ελεύθερη συνεύρεση των ανθρώπων, την ανάπτυξη δραστηριοτήτων, το παιχνίδι ή απλά το άραγμα και την ξεκούραση.Η τοποθέτηση security, οι ασφαλίτες και οι εξακριβώσεις ταυτότητας, οι κάμερες παρακολούθησης καθώς και η τρομοκρατία που καλλιεργείται ότι στα πάρκα και τις πλατείες κινδυνεύει ο καθένας από μετανάστες, πρεζόνια και κλεφτρόνια, απλά μαντρώνουν τους ανθρώπους μέσα στα σπίτια τους, καθιστώντας τούς όμηρους της αποξένωσης, της αντικοινωνικότητας και της τηλεαπάθειας. Μέσα από την καλλιέργεια φοβικών αισθημάτων όχι μόνο βρίσκει έδαφος η καταστολή και ο έλεγχος της κοινωνικής ζωής, αλλά ακόμα καλύτερα πετυχαίνουν την άνευ όρων παράδοση της ζωής και της ‘’ασφάλειας’’ μας στα χέρια τους.

Ο ιδιωτικός χώρος κυριαρχεί και σιγά σιγά καταβροχθίζει ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο. Η αστική γη δεν νοείται να έχει καμιά άλλη χρήση πλην της εμπορεύσιμης: μαγαζιά, ιδιωτικοί χώροι πληρωμένης διασκέδασης, τεράστιοι αυτοκινητόδρομοι που μεταφέρουν εργαζόμενους-καταναλωτές και προϊόντα στον προορισμό τους.

Ενώ για την αναψυχή μας υπάρχουν οι τσιμεντένιες πλατείες, πεζόδρομοι με μαγαζιά και αυτοκίνητα και βέβαια νεραντζιές και πικροδάφνες στα πεζοδρόμια. Η παντελής έλλειψη πρασίνου (και δεν εννοούμε τα παρτέρια και τις νεραντζιές), καθώς και η μη σύνδεση των λιγοστών δεντροφυτεμένων νησίδων τόσο μεταξύ τους, όσο και με την ολοένα συρρικνούμενη περιαστική βλάστηση, δυσχεραίνει την κυκλοφορία του αέρα και του οξυγόνου μέσα στην πόλη. Στην περιβαλλοντική επιβάρυνση συμβάλουν βέβαια και ο ολοένα αυξανόμενος οικοδομικός όγκος καθώς και η κάλυψη του αστικού εδάφους με άσφαλτο και άλλα δομικά υλικά, ενώ η ανάπτυξη μεγάλων αυτοκινητόδρομων περιφερειακά της πόλης, την αποκόπτει από τα βουνά, καταστρέφοντας ταυτόχρονα τη χλωρίδα και την πανίδα που υπάρχει στους πρόποδες τους και όχι μόνο.

Μέσα στο αστικό πεδίο κάθε σχεδιασμός της οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας συμβαδίζει απόλυτα με το μοντέλο της ανάπτυξης (ή της βιώσιμης ανάπτυξης όπως την αποκαλούν πια). Σ΄ αυτό το πλαίσιο εντάσσεται κι η μεθοδευμένη εγκατάλειψη του πάρκου Τρίτση, από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Με την προσφιλή δικαιολογία, ότι δεν υπάρχουν οι απαιτούμενοι πόροι για τη συντήρησή του, το πάρκο έχει καταλήξει να είναι ένας χώρος παραδομένος σε κάθε λογής ιδιώτες και οικονομικά-πολιτικά συμφέροντα. Αυτή είναι η πάγια τακτική που ακολουθούν: αφού εκτοξεύσουν αλληλοκατηγορίες για τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, δηλαδή ποιος κατάφερε να φάει τα πιο πολλά, τα βρίσκουν κάτω απ΄ το τραπέζι μοιράζοντας πάλι την πίτα μεταξύ τους. Ο δημόσιος χαρακτήρας του πάρκου ουσιαστικά καταρρέει, αφού το ιδιωτικό συμφέρον εισβάλει δυναμικά κι επιθετικά, διεκδικώντας μερίδιο που θα του αποφέρει μεγάλα κέρδη. Φορώντας τον περιβαλλοντικό μανδύα, οι τρεις δήμοι και ο ΑΣΔΑ προσπαθούν να μας πείσουν ότι κόπτονται για τη σωτήρια του πάρκου, βαφτίζοντας τον καιροσκοπισμό, την ανικανότητα και το κυνήγι του κέρδους οικολογική συνείδηση.


Προταγματικές αντιστάσεις για ελεύθερους δημόσιους χώρους

Τόσο η πολεοδομική όσο και η οικονομική οργάνωση της πόλης τελικά διευκολύνουν την επιβολή της εξουσίας των λίγων τόσο πάνω στο χώρο όσο και πάνω στον άνθρωπο. Απέναντι σ΄ αυτή την αδηφάγα μηχανή, εναντιώνονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι, διεκδικώντας να πάρουν τη ζωή πίσω στα χέρια τους. Προτάσσοντας την ανάγκη μας να πάψουμε να εξαρτιόμαστε από τον πολιτισμό της εκμετάλλευσης του ανθρώπου και της φύσης. Συλλογικά και αδιαμεσολάβητα διεκδικούμε όλους τους δημόσιους χώρους, τους απελευθερώνουμε και τους επανοικειοποιούμαστε κρατώντας τούς ζωντανούς, ως χώρους ανοιχτούς σε όλες και όλους για κοινωνική συνεύρεση και δημιουργία. Δεν τους ζητάμε να μας χαρίσουν τίποτα, ούτε διαπραγματευόμαστε άλλο πια τη ζωή, το χρόνο, την υγεία, τη διαφορετικότητα και τις ανάγκες μας.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι κάτοικοι των Πατησίων και της Κυψέλης που από τον Ιανουάριο του 2009 ξαναδημιουργούν και διαχειρίζονται συλλογικά και αυτοργανωμένα το πάρκο των οδών Κύπρου και Πατησίων, αντιστεκόμενοι στις επιθέσεις των μπάτσων και τα σχέδια του Δήμου Αθηναίων, ο οποίος κατέστρεψε το πάρκο με σκοπό τη δημιουργία πάρκινγκ, όπως επίσης και η δράση των κατοίκων των Εξαρχείων, οι οποίοι από το Μάρτιο του 2009 μετέτρεψαν το πρώην πάρκινγκ, ιδιοκτησίας ΤΕΕ, στη συμβολή των οδών Χ.Τρικούπη, Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής, σε δημόσιο, συλλογικά διαμορφωμένο κι αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο.

Μορφές αντιστάσεων όπως οι παραπάνω, είναι πια μια πολύ συνειδητή επιλογή όλο και περισσότερων ανθρώπων. Η συνολική θεώρηση κι αντιμετώπιση όλων των ζητημάτων που άπτονται της ζωής και της καθημερινότητάς μας, οδηγούν σε μια ανυποχώρητα επιθετική στάση απέναντι στην ανελέητη εμπορευματοποίηση του χώρου και της ζωής μας. Μέσα από την αυτοργάνωση και την αντιϊεραρχική συνύπαρξή μας προχωράμε μαθαίνοντας, συζητώντας και συναποφασίζοντας. Η αυτοδιαχείριση της γης, του ζωτικού αυτού χώρου, έστω κι αν πρόκειται για την αστική γη, είναι αυτό που προτάσσουμε ως μέσο απελευθέρωσης και διαφύλαξής της.

Αντίσταση
στα αναπτυξιακά έργα
δήμων και φορέων


Χαρτογράφηση εγκατάλειψης και λεηλασίας:




από το ιστολόγιο του Αγρού: eleftherosagros.blogspot.com




Α (ΑΛΦΑ)

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Άνοιξε το Κέντρο Eνημέρωσης στο Διβάρι

Άνοιξε για δεύτερο χρόνο τις πύλες του το Κέντρο Ενημέρωσης στην περιοχή του Διβαρίου στο Νομό Μεσσηνίας προσκαλώντας τούς επισκέπτες να ξεναγηθούν στους χώρους του, να ενημερωθούν για τη σημαντικότητα της περιοχής, αλλά και να πάρουν μέρος σε οργανωμένες οικοπεριηγήσεις.
Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση του Κέντρου Ενημέρωσης, "ο χώρος του παλαιού αντλιοστασίου στην περιοχή της λιμνοθάλασσας της Γιάλοβας διαμορφώθηκε κατάλληλα πέρυσι, προκειμένου να πληροί και να καλύπτει τις ανάγκες λειτουργίας ενός Κέντρου Ενημέρωσης στην περιοχή. Η στρατηγική του θέση δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη μίας άμεσης επαφής και πρώτης γνωριμίας με τα είδη χλωρίδας και πανίδας που φιλοξενούνται στην περιοχή. Η αξία της λιμνοθάλασσας, ως του νοτιότερου σταθμού των Βαλκανίων για τα μεταναστευτικά πουλιά, αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες λάτρεις τους, αλλά και αιτία διοργάνωσης οικοπεριηγήσεων με σκοπό τη γνωριμία και αναγνώρισή τους. Ενώ, το μονοπάτι της φύσης που ξεκινά από τον περιβάλλοντα χώρο του Κέντρου Ενημέρωσης προσφέρει μία μαγευτική διαδρομή, διασχίζοντας τα οικοσυστήματα και τους τύπους βλάστησης της περιοχής.
Το Κέντρο Ενημέρωσης, που αποτελεί σταθμό για πολλά σχολεία κατά τη διάρκεια του χειμώνα, φιλοξενώντας πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, αποτελεί τόπο διεξαγωγής γιορτών και εκδηλώσεων κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου, σε ημερομηνίες που δημοσιεύονται στον Τύπο. Στους χώρους του προσφέρεται ενημερωτικό υλικό και γίνεται πώληση αναμνηστικών.
Το Κέντρο Ενημέρωσης λειτουργεί με τη βοήθεια και υποστήριξη εθελοντών και συνεργατών της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας (ΕΟΕ).
Οι ώρες λειτουργίας του είναι 5 με 8 μ.μ. καθημερινά, ενώ με την έναρξη της τουριστικής περιόδου, από τις αρχές Ιουνίου, θα υπάρχει και πρωινή λειτουργία (9 π.μ. με 1 μ.μ.).
Οι ξεναγήσεις πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη και Σάββατο 6 με 8 μ.μ. και οι δηλώσεις συμμετοχής γίνονται στο Κέντρο Ενημέρωσης. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθύνεστε στα τηλέφωνα 27230 23046 και 6972 938302, Μαρία Μαυρουδή ή στο site της ΕΟΕ www.ornithologiki.gr".


ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 18/5/2009


παρμένο απ το ιστολόγιο: Πύλος-Navarino



Α (ΑΛΦΑ)

Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Από τη χθεσινή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 16/5/2009

Για να πούμε και του στραβού το δίκιο είναι παράταιρο να γίνονται εργασίες στο συγκεκριμένο χώρο απ΄τη στιγμή που η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου έχει εκφέρει αντίθετη άποψη. Επίσης είναι απαράδεκτο να μην γνωρίζει ο δήμαρχος για τις εργασίες ή ακόμα χειρότερα, να κάνει πως δεν γνωρίζει.
Όμως κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι (Τσώνης, Βρεττάκος, Καραμπάτσος και Κανάκης) τι έχετε να αντιπροτείνετε???? Υποτίθεται ότι συμμετέχετε στις πολιτικές διαδικασίες του δήμου και πως έχετε μια σωστή πρόταση να θέσετε. Μήν πείτε πάλι να στείλουμε το δεματοποιητή στα χωριά γιατί αυτό δεν είναι σωστή πρόταση, αλλά αποσκοπεί στο δικός σας συμφέρον.
Δήλαδή το μόνο που ξέρετε είναι να βγάζετε ανακοινώσεις τύπου "επινίκιου" όπως η συγκεκριμένη???? Ότι δηλαδή σταματήσατε τις εργασίες εγκατάστασης του δεματοποιητή στον Άγιο Νικόλαο και ότι έχετε υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στους πολίτες??? Και μετά τι???? Ποιος θα πληρώσει το πρόστιμο που ήδη σε λίγες μέρες θα αρχίσει να υφίσταται???






παρατίθεται η παλιότερη ανακοίνωση-θέση του Χαμαιλέοντα για το θέμα του δεματοποιητή-μπαλοποιητή εδώ


Α (ΑΛΦΑ)

Σάββατο 16 Μαΐου 2009

Ένα μάθημα απ΄ τις αγριόχηνες


Δείτε το σε pdf (κλικ επάνω): ΑΓΡΙΟΧΗΝΕΣ


παρμένο από το φιλικό ιστολόγιο Kopanaki news





Α
(ΑΛΦΑ)

Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

Η Περσεφόνη δεν κοιμάται μόνο κάτω από του Ρωμανού...

ΕΛΠΕ – ΠΕΤΡΟΛΑ: Βρώμικα διυλιστήρια, βρώμικες πρακτικές…



Δωρεάν εξετάσεις σε ηλικιωμένους, υποτροφίες σε φοιτητές και «χορηγίες» σε Δήμους και Νομαρχίες χρησιμοποιούν τα Ελληνικά Πετρέλαια για να περιορίσουν τις αντιδράσεις για την επικείμενη επέκταση της ΠΕΤΡΟΛΑ. Και φαίνεται να τα καταφέρνουν. Η νομαρχία έβγαλε άδεια μέσα σε τρεις μέρες, ο δήμαρχος δεν υπέβαλε ένσταση και τα μέλη της Επιτροπής Αγώνα δίνουν άνιση μάχη με τον κ. Λάτση και τα συμφέροντα που έχουν βάλει στόχο τη ζωή τους.

Η Περσεφόνη ακόμα κοιμάται στην αγκαλιά μιας μολυσμένης γης…

Ακούστε ένα ηχητικό ντοκουμέντο από τις προσπάθειες των υπαλλήλων των ΕΛΠΕ να δώσουν περίπου με το ζόρι επιχορήγηση σε μια οικογένεια της Ελευσίνας, έναν αντιδήμαρχο να παραδέχεται πως πλέον και μέσα στο Δήμο υπάρχουν φωνές που λένε ότι «τα διυλιστήρια δεν ρυπαίνουν» και τα μέλη της Επιτροπής Αγώνα να περιγράφουν την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην πόλη τους.

Το θέμα βρίσκεται ήδη στο ΣτΕ, το οποίο κατά πληροφορίες εισηγείται θετικά για την επέκταση της ΠΕΤΡΟΛΑ, αλλά οι κάτοικοι δίνουν τα επόμενα αγωνιστικά ραντεβού δηλώνοντας αποφασισμένοι να κερδίσουν.


παρμένο από το tvxs




Α (ΑΛΦΑ)


Για κομποστοποίηση μιλούν στην Καλαμάτα/Σταμάτησαν οι εργασίες για το δεματοποιητή στην Πύλο

(κλικ επάνω)

(κλικ επάνω)


...παρμένο από την εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ", 14/5/2009




Α
(ΑΛΦΑ)

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Αυξάνουν οι ημέρες επικινδυνότητας για πυρκαγιές

By Factorx | May 11, 2009

Από τον καθηγητή Χρήστο Ζερεφό, Ακαδημαϊκό

Πρόεδρο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών

Οι δασικές πυρκαγιές που έπληξαν περιοχές της Ελλάδος το 2007 αποδείχθηκε ότι συνέβησαν όταν ο δείκτης επικινδυνότητας για την εκδήλωση δασικής πυρκαγιάς είχε καταλάβει εξαιρετικά ακραίες τιμές, από τις πιο ακραίες που έχουν παρατηρηθεί στην περιοχή μας. Η απώλεια δασικής θαμνώδους και αγροτικής έκτασης που αντιπροσωπεύει το 2% της συνολικής επιφάνειας της χώρας (280.000 εκτάρια) οδήγησε σε σημαντική μεταβολή του οικοσυστήματος σε ορισμένες περιοχές αλλά και σε μεταβολές των μέσων και ακραίων τιμών της θερμοκρασίας στην περιοχή. Οι μέγιστες μεταβολές επικεντρώνονται στις περιοχές που έχουν μετατραπεί σε ημι-ερημικές όπου η ανακλαστικότητα της περιοχής μετά την πυρκαγιά έχει αλλοιωθεί σημαντικά.

Οι μεταβολές είναι σημαντικότερες κατά το θέρος και επικεντρώνονται κυρίως στη μέση μεγίστη θερμοκρασία, η οποία αναμένεται να ξεπερνά τοπικά τους 2οC. Η διαφορά της μέσης θερμοκρασίας του αέρα πριν και μετά τις πυρκαγιές κατά το θέρος υπολογίζεται ότι θα κυμανθεί σε περίπου 1,5οC, σύμφωνα με τις προσομοιώσεις που έγιναν στο Κέντρον Ερεύνης Φυσικής της Ατμοσφαίρας και Κλιματολογίας της Ακαδημίας Αθηνών. Οι εκτιμήσεις που αφορούν σε ολόκληρη τη Μεσόγειο για τις προσεχείς δεκαετίες δείχνουν ότι η χρονική διάρκεια με ακραίες τιμές επικινδυνότητας για την εκδήλωση δασικών πυρκαγιών στη ανατολική Μεσόγειο θα έχει για μεν την περίοδο 2020-2050 αυξηθεί κατά είκοσι επιπλέον ημέρες, ενώ για την περίοδο 2020-2100 οι εκτιμήσεις δείχνουν αύξηση των ημερών επικινδυνότητας από 30 έως και 60 ημέρες, ανάλογα με τα μοντέλα.

Δεδομένης της εξελισσόμενης κλιματικής αλλαγής, θα πρέπει και η Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι κάτοικοι να είναι ενημερωμένοι σχετικά με τον αυξημένο αυτό κίνδυνο για δασικές πυρκαγιές και να παίρνουν να αντίστοιχα προληπτικά μέτρα με ιδιαίτερη προσοχή. Η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να γνωρίζει ότι η επικινδυνότητα αυξάνει όσο περνάνε τα χρόνια και ότι θα πρέπει να επικεντρώσει τις προσπάθειές της κυρίως στον τομέα της πρόληψης και ενημέρωσης των κατοίκων, ιδίως όταν οι μετεωρολογικές συνθήκες ευνοούν την έναρξη και διάδοση δασικών πυρκαγιών.

Συμπεράσματα

Ο δείκτης επικινδυνότητας εκδήλωσης δασικής πυρκαγιάς το θέρος του 2007 είχε τόσο ακραίες τιμές όσο είναι εκείνες που αναμένονται για μετά το 2030 λόγω της εξελισσόμενης ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής. Ο δείκτης αυτός αναμένεται ότι θα αυξηθεί τις προσεχείς δεκαετίες.

Εκτός από την απώλεια ανθρώπων και τη σημαντική οικολογική καταστροφή που έγινε στις καμένες εκτάσεις, η μετά το 2007 δεκαετία αναμένεται ότι θα χαρακτηρισθεί και από μεταβολές στη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας. Οι μεταβολές αυτές μεγιστοποιούνται κατά το θέρος.

Αναμένεται αύξηση της μέσης θερμοκρασίας από 0,5οC έως 1,5οC και της μέγιστης θερμοκρασίας επίσης κατά το θέρος λίγο μεγαλύτερης από 2 ο C.

Οι μεταβολές στον αριθμό ημερών επικινδυνότητας για την περίοδο μέχρι το 2050 είναι περίπου 20 επιπλέον ημέρες επικινδυνότητας κατά το θέρος. Μετά το 2050 εκτιμάται ότι η περίοδος επικινδυνότητας μπορεί να επιμηκυνθεί μέχρι και κατά 2 μήνες. Δηλαδή, ουσιαστικά να χαρακτηρίζεται σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος του θέρους από υψηλό δείκτη επικινδυνότητας για δασικές πυρκαγιές, ιδίως μετά το 2070.


παρμένο απο το antimagazine



Α (ΑΛΦΑ)

Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

«Η αποικιοκρατία του γκολφ»



Διαβάστε για το ντοκιμαντέρ εδώ


παρμένο από το www.antinews.gr




Α
(ΑΛΦΑ)

Λίπασμα από τα φύκια


Σειρά πολύμηνων πειραμάτων έδειξε ότι αποτελούν πρώτης τάξεως υλικό για τη βελτίωση της ποιότητας του χώματος που χρησιμοποιείται σε κήπους και χλοοτάπητες

Τα ενοχλητικά φύκια, που βρωμίζουν τις παραλίες και εκνευρίζουν τους κολυμβητές, αποτελούν ένα πρώτης τάξης υλικό για τη βελτίωση της ποιότητας του χώματος που χρησιμοποιείται στους κήπους και στους χλοοτάπητες.

Τα αποτελέσματα των πειραμάτων, που ολοκλήρωσε πριν από λίγους μήνες το ΤΕΙ Ηπείρου, δείχνουν ότι η χρήση φυκιών ως εδαφοβελτιωτικού υλικού, συμπληρωματικού του χώματος, δίνει εξαιρετικά αποτελέσματα. Τα ευρήματα των επιστημόνων παρουσιάστηκαν πριν από λίγο καιρό σε ημερίδα που έγινε στην Πρέβεζα.

Ο αναπληρωτής καθηγητής και προϊστάμενος του ΤΕΙ Ηπείρου, δρ Γεώργιος Γκίζας, εξηγεί ότι τα πειράματα έγιναν τόσο με φύκια στα οποία δεν έγινε καμία επεξεργασία όσο και με φύκια που είχαν περάσει προηγουμένως από τη διαδικασία της κομποστοποίησης. «Αφήσαμε τα φύκια που πήραμε από τη θάλασσα στην άκρη για μερικούς μήνες, έτσι ώστε το νερό της βροχής να διώξει το αλάτι.

Στη συνέχεια τα χρησιμοποιήσαμε ως εδαφοβελτιωτικό σε χώμα πάνω στο οποίο σπείραμε χλοοτάπητα. Κάναμε τρεις διαφορετικές δοκιμές χρησιμοποιώντας φύκια σε ποσοστό 12,5%, 25% και 50%».

Αποτελέσματα
Τα αποτελέσματα που προέκυψαν από το πείραμα ήταν εντυπωσιακά. Στο πείραμα που έγινε με χρήση φυκιών σε ποσοστό 12,5% ο χλοοτάπητας αναπτύχθηκε καλύτερα από ό,τι αν είχε τοποθετηθεί μόνο σε χώμα. «Φύκια που πήραμε κατευθείαν από τη θάλασσα τα χρησιμοποιήσαμε και σε υδροπονική καλλιέργεια ζέρμπερας.

Το ένα πείραμα έγινε χρησιμοποιώντας φύκια σε ποσοστό 100% και το δεύτερο σε ποσοστό 50% με το υπόλοιπο να είναι ελαφρόπετρα. Και πάλι τα αποτελέσματα ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικά», τονίζει ο κ. Γκίζας.

Ακόμα καλύτερα ήταν τα αποτελέσματα όταν τα ίδια πειράματα έγιναν με φύκια που είχαν περάσει από τη διαδικασία της κομποστοποίησης.

«Στα πειράματα χρησιμοποιήσαμε τα ίδια ποσοστά κομποστ με την προηγούμενη φορά και τα αποτελέσματα ήταν σχεδόν τέλεια. Η προσθήκη αυτή βελτίωσε το χώμα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Για ό,τι αφορά τη ζέρμπερα, τα αποτελέσματα ήταν και πάλι καλά, άλλα όχι τόσο εντυπωσιακά όσο όταν είχαμε χρησιμοποιήσει τα φύκια», λέει ο κ. Γκίζας.

Οι ερευνητές του ΤΕΙ Ηπείρου παρασκεύασαν το χώμα που χρησιμοποίησαν στο πείραμα από κοπριά προβάτων, κάτι που, όπως παραδέχεται ο κ. Γκίζας, είναι δύσκολο να γίνει σε αστικό περιβάλλον. «Οποιος κάτοικος πόλης θέλει να φτιάξει αυτό το μείγμα, μπορεί να χρησιμοποιήσει υπολείμματα από φρούτα και λαχανικά ή οργανικά απορρίμματα από κήπους», προτείνει.

ΧΡΗΣΗ ΣΤΙΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ
Μεγάλα οικολογικά και οικονομικά οφέλη

«Τα οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη από τη χρήση των φυκιών στις καλλιέργειες», επισημαίνει ο κ. Γκίζας, «είναι πολλαπλά. Από τη στιγμή που κάποιος βάλει την προσωπική του εργασία και δεν προσλάβει ανθρώπους να μαζέψουν τα φύκια, το κόστος για την πρώτη ύλη είναι μηδενικό», λέει.

Ο καθηγητής του ΤΕΙ Ηπείρου συμπληρώνει ότι, ως εδαφοβελτιωτικά, τα φύκια μπορούν πολύ εύκολα να χρησιμοποιηθούν αντί για την τύρφη, η τιμή της οποίας αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια.

«Η εξόρυξη της τύρφης έχει μειωθεί σημαντικά στις περιοχές όπου παράγεται, δηλαδή στην Πολωνία, στη Ρωσία και στις χώρες της Βαλτικής. Επιπλέον, έχουν επιβληθεί πολύ αυστηροί όροι για την εξόρυξή της. Συνεπώς η μείωση της παραγωγή της οδηγεί σε αύξηση της τιμής της».

Οι θετικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις προκύπτουν από την αξιοποίηση του, κατά τα άλλα, άχρηστου υλικού που συνήθως μετατρέπεται σε απορρίμματα. «Με την αξιοποίηση των φυκιών καθαρίζουμε τις ακτές, δεν επιβαρύνουμε τις χωματερές με όγκο απορριμμάτων και επιπλέον χρησιμοποιούμε κάτι που είναι αειφορικό, ανανεώνεται δηλαδή κάθε χρόνο», καταλήγει ο κ. Γκίζας.


Στέλιος Βογιατζάκης

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΘΝΟΣ, 5/4/09





Α (ΑΛΦΑ)

Herpetofauna of Greece