ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ...

Η ανάρτηση αυτή δεν έχει σχέση με τη φύση και το περιβάλλον ωστόσο παρακολουθώ το θέμα καιρό τώρα και θα ήθελα να γράψω κάτι.

1)Διαβάζω τούτες τις μέρες στον τοπικό τύπο για τους 1000-1500 μετανάστες,  εργάτες γης που ζουν στα Φιλιατρά. «Ανεξέλεγκτη η κατάσταση στα Φιλιατρά με τους παράνομους μετανάστες» λέει ένα άρθρο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (10/3/2010). Αναρωτιέμαι υπάρχουν παράνομοι και λαθραίοι άνθρωποι? Δυστυχώς για κάποιους υπάρχουν. Έτσι τους αποκαλούν... 

Μου έρχεται στο μυαλό η Μανωλάδα, έπειτα το Ροσάρνο της Ιταλίας και τα γεγονότα που έγιναν και εξελίσσονται μέχρι σήμερα εκεί. Έπειτα ξαναθυμάμαι το τελευταίο πρόσφατο ντοκιμαντέρ του ΕΞΑΝΤΑ που καταπιάστηκε με το συγκεκριμένο ζήτημα. 

Φιλιατρά, Μανωλάδα, Θήβα, Μηχανιώνα, Ροσάρνο κ.λπ. Εργάτες γης, μετανάστες, αφρικανοί κυρίως αλλά και ασιάτες-ανατολίτες. Άνθρωποι που δουλεύουν κάτω από αντίξοες συνθήκες, ίσως και πάνω από 12 ώρες τη μέρα,  που πληρώνονται στην ξευτίλα και ζουν σε αυτοσχέδιες καλύβες από καλάμια και πλαστικά θερμοκηπίων.  

  

Στα Φιλιατρά όπου να ναι ξεκινά η περίοδος σποράς των καρπουζιών τα οποία θα είναι έτοιμα για το καλοκαίρι. Η περιοχή είναι από τις μεγαλύτερες σε παραγωγή καρπουζιού σε ολόκληρη τη χώρα. Οι εργάτες γης τώρα είναι “χρήσιμοι”, μέχρι το φθινόπωρο θα δουλεύουν στα καρπουζοχώραφα …έπειτα θα τους έχουν στο διωγμό. “ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ…ΝΑ ΠΑΤΕ ΑΛΛΟΥ” θα λένε κάποιοι της περιοχής..”ΔΕ ΣΑΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΛΛΟ”. Κάποιοι ντόπιοι, ίσως τότε προσπαθήσουν να εκτονώσουν και το κλίμα εναντίων τους. Θυμάμαι τα ίδια σκηνικά διαδραματίζονταν και πέρυσι.  Αυτή την περίοδο όμως είναι “χρήσιμοι”… φτηνά εργατικά χέρια, που δεν “χρειάζονται” ασφάλιση και ένσημα, άνθρωποι “μιας χρήσης” για τους παραγωγούς.

2)Σε εμάς στην Πυλία, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά, δεν έχουμε καρπουζοχώραφα όπως στα Φιλιατρά. Στο χωριό ζούσαν 15 περίπου παιδιά από το Μπαγκλαντές. Δούλευαν στις ελιές. Τα Χριστούγεννα γνώρισα τον Σαμψών. Ένας άνθρωπος 25 ετών, χαμογελαστός και με καλή καρδιά. Τουλάχιστον αυτή την εντύπωση μου έδωσε. Είχε έρθει από την Αθήνα μετά τους διωγμούς από το Εφετείο και τις σκούπες της αστυνομίας στα στενά της Ομόνοιας και του Αγ. Παντελεήμονα. Για Αθήνα δεν ήθελε να ξανακούσει, δεν ήθελε να ξαναπατήσει το πόδι του εκεί αν και είχε “χαρτιά” όπως μου είπε. Μαθαίνω πως τώρα που τελείωσαν οι δουλειές του λαδιού, μόνο δύο παιδιά  μείνανε στο χωριό. Οι υπόλοιποι φύγανε για Μανωλάδα, για τις φράουλες. Ίσως ξανάρθουν είπαν όταν θα έχει ξανά δουλειά στα μέρη μας. Μαζί έφυγε και ο Σαμψών. Ίσως να τον ξαναδώ το καλοκαίρι…

3) Διαβάζω και σήμερα ένα άρθρο για το Κέντρο Υγείας Πύλου, γραμμένο στο χθεσινό ΘΑΡΡΟΣ. Οι εργαζόμενοι, γιατροί και νοσηλευτές αναφέρονται στις συνθήκες εργασίας τους. Δεν υπάρχουν μηχανήματα, δεν υπάρχουν γιατροί, δεν υπάρχουν ασθενοφόρα. Συνηθισμένο το βουνό από τα χιόνια …σκέφτομαι. Με το δίκιο τους διαμαρτύρονται οι άνθρωποι, από τον Οκτώβριο περιμένουν να δουν άσπρη μέρα. Κάποια στιγμή μιλούν και για περιστατικά με μετανάστες και εργατικά ατυχήματα. 

Παραθέτω το απόσπασμα:

“ Συχνά οι γιατροί του Κέντρου Υγείας Πύλου καλούνται να αντιμετωπίσουν και περιστατικά με μετανάστες που δεν έχουν υγειονομική περίθαλψη, ενώ δε μιλούν καν ελληνικά. «Μας έρχονται μετανάστες περιπλανώμενοι χωρίς περίθαλψη. Αυτές τις μέρες μάς έφεραν κάποιους, ίσως να ήταν και από αυτούς που βρίσκονται στα Φιλιατρά - Γαργαλιάνους. Τι θεραπεία να τους γράψεις; Οι άνθρωποι δεν έχουν περίθαλψη, ούτε λεφτά για να αγοράσουν τα φάρμακα. Και φθηνό φάρμακο δεν υπάρχει. Αν έχουμε εμείς κάτι εδώ, τους δίνουμε, αλλιώς στηρίζονται στο φαρμακοποιό ή σε κάποιον γνωστό» λέει ο κ. Τσιλιβαράκης.

Και η συνάδελφός του κα Αποστολοπούλου: «Μας έχουν φέρει τα πάντα, από περιπλανώμενους μετανάστες χωρίς περίθαλψη, μέχρι εργαζόμενους από το εργοτάξιο της ΠΟΤΑ. Υπάρχουν πολλοί ξένοι εκεί, μένουν σε άθλιες συνθήκες, μας τους κουβαλάνε μέσα στα αγροτικά, δε μιλάνε ελληνικά και δύσκολα μπορούμε να συνεννοηθούμε. Έχουμε καλύψει και εργατικά ατυχήματα από μικρά έως πολύ σοβαρά, μέχρι και θανάτους». ”

Στέκομαι στην τελευταία πρόταση για λίγο. Άραγε να υπήρξαν νεκροί μετανάστες εργάτες στο εργοτάξιο της ΠΟΤΑ? Άραγε οι θάνατοι τους να μην έφτασαν ποτέ το φως της δημοσιότητας? Ανατριχιάζω στην σκέψη. Πως μετριέται η ζωή ενός ανθρώπου? Πόσο κοστίζει? Λιγότερο ή περισσότερο από τα 7000  ευρώ/ημέρα που κοστίζει η προεδρική σουίτα, των 660 τ.μ. στο Costa Navarino? Πόσες άγνωστες εργατικές δολοφονίες μεταναστών –που έψαχναν ένα καλύτερο μέλλον- να έχουν πραγματοποιηθεί μέσα στα κάτεργα της ΠΟΤΑ? Πόσοι μετανάστες έχουν σακατέψει τα χέρια τους και το κορμί τους για να παίζουν γκολφ αυτοί που δημιούργησαν την οικονομική κρίση?

  

Αγγελής, 12/3/2010 

UPDATE 13/3/2010 (κλικ στις εικόνες):

UPDATE 18/3/2010:

Το υπέδειξε ο Γιάννης

Ανεξέλεγκτη η κατάσταση σε Φιλιατρά, Γαργαλιάνους

Της Ελενας Kαρανατση, εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 18/3/2010


Αν πεινάς, θα δανειστείς, θα ζητιανέψεις, θα κλέψεις, θα σκοτώσεις, θα λιμοκτονήσεις, τι θα κάνεις; Ενα θεωρητικό ερώτημα για τους περισσότερους που διαβάζετε τώρα αυτό το κείμενο, το οποίο ωστόσο αποτελεί καθημερινό δίλημμα για ανθρώπους που μετανάστευσαν ή ήρθαν ως πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές στη χώρα μας -μη έχοντας καλύτερη επιλογή ίσως- και διαβιούν σε συνθήκες άθλιες μην μπορώντας συχνά να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες, όπως η τροφή και η στέγη.
Πρόσφατα, σε περιοχές της Μεσσηνίας, κυρίως στους Γαργαλιάνους και στα Φιλιατρά, εθεάθησαν Αφρικανοί αλλοδαποί να διατρέφονται με αδέσποτα ζώα (σκύλους, γάτες). Μερικοί κλέβουν κανέναν κόκορα ή αβγά, άλλοι «χτυπούν» μπακάλικα όχι για να αποσπάσουν χρηματικά ποσά, αλλά φαγητό και κάποιοι άλλοι (προερχόμενοι κυρίως από Ρουμανία) επιδίδονται σε πιο οργανωμένες διαρρήξεις και κλοπές για μεγαλύτερη λεία...
Οι τοπικές αρχές στη Μεσσηνία περιγράφουν μία δραματική κατάσταση που εντείνεται όσο περνάει ο καιρός. Μιλούν για ομάδες κυρίως Σομαλών και Σουδανών (προσφάτως και από τη Βιρμανία), οι οποίοι περιφέρονται ανέστιοι από περιοχή σε περιοχή ανάλογα με τις ανάγκες της αγροτικής παραγωγής. Χθες ήταν στη Μανωλάδα για τις φράουλες, σήμερα είναι στα θερμοκήπια των Φιλιατρών, αύριο στους πορτοκαλεώνες της Σπάρτης, μεθαύριο στην Ηλεία για τα καρπούζια και πάει λέγοντας... Εργάζονται ως πάμφθηνη εργατική δύναμη, σπάνια για 40 ευρώ την ημέρα, συνήθως για 20, με δύο - τρία μεροκάματα την εβδομάδα. Ανάλογα πάντα με την προσφορά και τη ζήτηση.

«Κάνουμε ό,τι μπορούμε»
«Στα Φιλιατρά έρχονται σωρηδόν. Η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη. Στην αρχή φροντίσαμε για ανθρωπιστικούς λόγους να έχουν ρούχα και φαγητό. Τώρα όμως είναι πάρα πολλοί και το σύστημα έχει αρχίσει να μπλοκάρει. Ζουν όπου βρουν και όπως μπορούν. Σε γιαπιά, σε παλιά εγκαταλελειμμένα κτίρια, σε αγροικίες, σε μαντριά, σε παραπήγματα, σε χαρτόκουτα, μέσα σε νάυλον κατασκευές. Δεν έχουν πρόσβαση στα φάρμακα, είναι ανασφάλιστοι. Κάνουμε ό, τι μπορούμε αλλά δεν είναι αρκετό», λέει στην «Κ» ο δήμαρχος Φιλιατρών κ. Αλκης Ξίγκας.
Ορδές αλλοδαπών συνωστίζονται στο πνευματικό κέντρο της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου, για να ζητήσουν τρόφιμα, χρήματα, ρούχα. Οι πιο διακριτικοί και χωρίς ιδιαίτερα παραβατική συμπεριφορά είναι οι Αφρικανοί. Συνήθως ζητούν λίγο λάδι, ψωμί και κάποια κεριά για να ανάβουν φωτιά και να ζεσταίνονται. Ωστόσο, άνθρωποι που τους βοήθησαν δείχνοντας στοιχειώδη ανθρωπιά βρήκαν τον μπελά τους, καθώς υπάρχουν κι εκείνοι που θεωρούν ότι οι όποιες παροχές θα έπρεπε να αποφεύγονται, καθώς αποτελούν πόλο έλξης και για άλλους αλλοδαπούς... Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...

Συσσίτιο καθημερινά
Στους Γαργαλιάνους, όπου διαμένουν περίπου 1.000 νόμιμοι μετανάστες και ένας μικρός αριθμός παράνομων, ο δήμος κινητοποιήθηκε και αποφάσισε να προχωρήσει στη διανομή συσσιτίου σε καθημερινή βάση, καθώς τα σημάδια πείνας και εξαθλίωσης είναι πλέον αρκετά. «Η παροχή φαγητού θα ξεκινήσει περίπου το Πάσχα και πιστεύω ότι η τοπική κοινωνία θα αγκαλιάσει την πρωτοβουλία. Πρόσφατα είχαμε περιστατικά κλοπών για φαγητό και αποφασίσαμε ότι κάτι πρεπει να γίνει» είπε στην «Κ» ο δήμαρχος Γαργαλιάνων, κ. Στ. Καλοφωλιάς.
Η νομαρχία Μεσσηνίας αποφάσισε, σε συνεργασία με αστυνομία, δήμους, υπηρεσίες υγείας, την καταγραφή του αριθμού των αλλοδαπών που διαμένουν χωρίς χαρτιά στην περιοχή, τα σημεία και τις συνθήκες διαμονής και εργασίας τους, για μια ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του προβλήματος.

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ?